Afspr. Huisarts - Doorvrzng Gyn.

Wij hebben het thuis meerdere malen gehad over 'Als het ons nu dan weer niet zelf gaat lukken, dan gaan we naar de huisarts'.
Maar steeds al het erop aan komt valt het stil.

Nu kunnen wij erg goed overweg met mijn oom en tante, en laat mijn vriend het er nou net afgelopen weekend met hun over hebben gehad.
Ik heb het daar voor de rest met niemand over gehad, ik heb wel diverse berichten hier gedeeld, wat voor mij oplucht. 
En ik begrijp daarom ook hoe de druk achter het verhaal is, hoe graag je dit met iemand delen wilt. 
En begrijp daarom ook zijn keuze, al was het wel even schrikken dat je er dan nu toch echt met woorden over moet praten, met je stem.

Ondanks hij zegt heel graag met de arts/gyn. aan de slag te willen gaan, hebben we nog steeds niet gepraat over een datum.
Ik wil het gerust ook heel graag, maar vind het tegelijkertijd zo eng, en ik denk gewoon dat er heel veel schaamte bij komt kijken,
Hoe ga je iemand vertellen dat het niet lukt.
Hoe ga je zeggen dat je al maanden seks hebt, en maanden op staafjes plast, maar dat het niet lukt.
Hoe ga je dat zeggen op je 21jarige leeftijd, met een kind van 2? 


En als je dat dan al gezegt hebt, hoe gaat het dan in zijn werking.
Wat moeten we allemaal doen? 
Wat wordt er gecontroleerd?
Hoelang is de wachttijd? 
Hoe regel ik dit met de verzekering? 
Hoe lang duurt het voordat er echt actie wordt ondernomen? 
Wat als 1 van ons ineens iets heeft waardoor het niet meer lukt? 



 - - - Er spookt echt super veel door mijn hoofd.
Het komt ook zo dichtbij nu.

772 x gelezen, 2

In Zwanger worden

reacties (0)


  • tweede83

    je wilt heel graag een tweede kindje begrijp ik, alleen wil het niet lukken. Dan is de meest logische stap om professionele hulp in te schakelen. Dan krijg je antwoorden en handvaten aangereikt om verder te kunnen. Als dat is wat je wil moet je simpel weg actie ondernemen en ook niet langer meer wachten. Je bent nu nog jong, maar jij word ook ouder he!

    Vraag: vanwaar de schaamte? Dat begrijp ik niet helemaal. Schaamte in de zin van er openlijk over spreken of dat je het niet zelf lukt? Ik begrijp dat allebei wel moeilijk kan zijn. Hierin zal je toch je eigen weg moeten vinden denk ik en ook elk begin is moeilijk. Succes en ik hoop dat je binnenkort een positieve test mag hebben!!

  • juni.kindjes

    Het is het is of ik een stuk van mezelf lees 7 jaar geleden. Ik was toen 23 en ging na ruim 1 jaar proberen zwanger te worden ook naar de ha met dezelfde onzekerheid en toch wat schaamte. Ook omdat ik me nog zo jong voelde want per slot van rekening naar een gynaecoloog voor vruchtbaarheid behandeling dat is toch alleen iets voor 'oudere' vrouwen. Ze zullen me vast niet serieus nemen.

    Mijn ha is Belgisch en hij stelde mij direct met zijn zachte stem (haha) gerust dat hij mij door ging sturen naar de gynaecoloog en dat het allemaal goed ging komen.

    Wij konden vrij snel terecht en omdat ik al dat jaar mijn cyclus bij had gehouden met test strips van ovulatie testen wist ik zeker dat ze me niet weer naar huis gingen sturen onder het mom van ga maar een half jaar je cyclus in kaart brengen.

    Het eerste gesprek met de gynaecoloog was ontzettend prettig, ze stelde vragen aan mijn partner en aan mij, lichamelijk gesteldheid, erfelijke aspecten en ook of we op de juiste tijden vreeën.

    Ze stelde voor om beide bloed te laten prikken en om echo van mijn baarmoeder te maken.

    Ik moest de volgende maand terug komen voor de eisprong zodat ze de eisprong kon volgen. Die week moest ik iedere dag komen en zag ze op dag 14 en rijpe eicel en op dag 15 dat hij gesprongen was. Op dag 14 'moesten' we vrijen zodat zij kon zien of er levende sperma cellen nog waren.

    Daaruit bleek dat de sperma in de vagina flink leefde maar voorbij de baarmoeder wand ze een beetje verzwakt waren.

    Ik vermoorde dus de sperma, iui was de uitkomst. Mijn pH waarde was te zuur voor de sperma.

    Na 4 iui kreeg ik een hsg onderzoek.

    Dan spuiten ze een contra vloeistof in je eileiders en volgen ze dat via een echo om te zien of je eileiders niet verstopt zitten. Dit was bij mij niet het geval.

    Maar de cyclus erna was ik zwanger!

    Hsg heeft bij mij dus echt wonderen verricht, het is elke erg pijnlijk maar het was het zeker waard.

    Wanneer je eenmaal in het medische traject zit wordt je doel nog meer zichtbaar en mij boeide het niet meer dat ik een van de jongste was.

    Ik was oud genoeg om een kindje te mogen krijgen.

    Ik hoop dat jullie de mm niet nodig hebben en mocht het toch zover komen dan wens ik jullie succes.

    Op naar een tweede wonder



  • Kaat88

    Wij gaan denk ik in september ook onze doorverwijzing ophalen. Wij hebben er samen voor gekozen onze wens nog aan niemand uit te spreken. Als we een doorverwijzing hebben worden zijn ouders wel ingelicht, omdat ze ivm thuis werk er toch wel achter komen.. jullie moeten doen waar jullie je samen goed bij voelen. En op de meeste vragen komen de antwoorden vanzelf..

    Succes🍀

  • Lady-Whistledown

    Ten eerste, je bent echt niet de eerste die hiermee zich bij de huisarts meldt. Dit overkomt zoveel stellen. De huisarts weet hier wel raad mee.

    Je kan met succes een doorverwijzing vragen als je een jaar lang bezig bent. Gezien je leeftijd en het feit dat je al een kindje hebt, heeft eerder om een doorverwijzing vragen niet zoveel zin (en dat geeft dan alleen maar teleurstelling).

    De behandeling gebeurt in fases. Je start met een intake. Er zal bij jou bloedonderzoek kunnen volgen, een uitstrijkje en wellicht een echo. Bij de man volgt (maar dat hoeft niet altijd meteen) het semenonderzoek. Aan de hand van die uitslagen stelt de gynaecoloog een behandelplan op en bespreekt dit met jullie. Voor sommige behandelingen heb je vooraf toestemming van de zorgverzekeraar nodig. Hoe dit precies zit, kan je eigen zorgverzekeraar je het beste vertellen (ook daar ben je echt niet de eerste die hiernaar vraagt).

    De wachttijd verschilt per ziekenhuis en wanneer actie wordt ondernomen, wat je allemaal moet doen etc. hangt af van de uitslagen van de diverse onderzoeken.

    Voor nu doe je er goed aan je cycli in kaart te brengen. Dat is ook informatie dat de gynaecoloog uiteindelijk ook wel interessant vindt. Verder niet teveel druk op jezelf leggen. De kans is natuurlijk gewoon het grootst dat je elk moment wel zwanger bent.