Tussen vrees en hoop

Wat overigens bij mij ook nog een optie was geweest zeiden ze in het begin dat het gewoon zoo pril was, dat het vocht nog van de eisprong was (met de sprong komt namelijk vocht mee) en de pijn de innesteling.

Volgens mijn eerste dag laatste menstruatie zou ik nu namelijk 8 weken bijna moeten zijn, terwijl mijn cyclus langer duurde en ik nu ergens in de 6 weken ben. Ik heb gewoon heel vroeg al positief getest.

Wat overigens bij mij ook nog een optie was geweest zeiden ze in het begin dat het gewoon zoo pril was, dat het vocht nog van de eisprong was (met de sprong komt namelijk vocht mee) en de pijn de innesteling.

Volgens mijn eerste dag laatste menstruatie zou ik nu namelijk 8 weken bijna moeten zijn, terwijl mijn cyclus langer duurde en ik nu ergens in de 6 weken ben. Ik heb gewoon heel vroeg al positief getest.

Klinkt als mijn verhaal, ik zit er ook in..

Maandags een positieve test, woensdags kon ik nieteens de deken of een shirt op mijn buik verdragen. Steken, de hele nacht, links ter hoogte van mn navel. Voor de zekerheid langs de verloskundige, daar zagen ze veel vrij vocht in mijn buik en wel verdikt baarmoederslijmvlies maar niet dik genoeg voor een goede zwangerschap dus gelijk door naar het ziekenhuis.

Daar aangekomen kreeg ik een bloedtest en inwendig onderzoek. 1e gynacologe gaf aan dat het 95% zeker bbz was en dat ik niks meer mocht eten of drinken. Ze zag namelijk een verdikte eileider en dat icm met het vocht en de pijn was niet goed. Toch riep ze nog een gynacologe erbij. In de tussentijd kwam het bloed terug. 180 dus heel laag nog en dat komt overeen met dat er nog niets in de baarmoeder te zien was. Vanaf 1100 moet je pas iets kunnen zien zei ze. Gynacoloog 2 gaf aan dat het verschillende kanten op kon nog en ik dus een week moest wachten tenzij ik tussendoor weer die pijnen kreeg of bloedverlies. Dit was beide niet het geval dus de donderdag erna terug. Eerst bloedprikken en een uur later uitslag en onderzoek. Hcg was na die week 2869 dus goed gestegen en in de baarmoeder was een vruchtzakje te zien met heeeeeel goed kijken een dooierzakje. Maar ook was er bloed in mijn baarmoeder te zien, groter dan de vruchtzak en nogsteeds al het vocht in mijn buik. Verder geen pijn of bloedverlies dus conclusie: weer een week wachten.

Nu afgelopen donderdag weer geweest. Geen bloedonderzoek gehad alleen inwendig onderzoek. Ze zag een grote vruchtzak met duidelijke dooierzak en een heeeeeeel klein vruchtje. Echt heel klein. Toen vroeg ze weer een andere gyncacoloog erbij (ik had echt open huis. Mijn man, gynacoloog 1 en 2 en 1 in opleiding) om te kijken of het "vitaal" was. Ik weer helemaal in de stres natuurlijk.. maar de 2e, veel meer ervaren gynacoloog was aan het kijken, en vond zelfs al een kloppend hartje!!

ze zijn nu dus 98% zeker dat het een tweeling zwangerschap was waarbij 1 van de 2 een bbz was, maar dat mijn lichaam dat zelf heeft opgelost. Alsnog een heel vreemd, beetje verdrietig en unreal gevoel en idee. Maar hé 1 hartje klopt!! Het bloed uit de baarmoeder was ook weg, er zat wel nog vocht in mijn buik maar het vruchtje zag er tot zo ver goed uit. 6 weken als het goed is nu.

Voor de zekerheid toch de 14e weer controle bij het zkh (12 dagen na laatste controle) en als het dan goed is gewoon weer eigen verloskundige.

Sorry heel verhaal, ik hoop dat het je wat hoop kan geven..

Als ze niks in de baarmoeder kunnen vinden , is het toch sws mis ? Of zie ik dat verkeerd?

Heel veel sterkte

Pff wat een spanning en rollercoaster van emoties, hoe nu verder? Sterkte en hopelijk een goede uitslag!