Verhaal over Dina

Dit is mijn verhaal . 

Ik had een hele nacht verschrikkelijk buikpijn en hoofdpijn ..
Het was niet meer te houden hoe erg .
Ik wou me niet aanstellen dus had ik heel de nacht pijn geleden .

De ochtend erna..
Ik had niks geslapen & zat heel de nacht huilend op de vloer , samengetrokken in een bolletje .. 
De pijn , de Druk in mijn hoofd & de steken/krampen in mijn volledige maag ter hoogte van mijn ribbenkast kwamen als eb & vloed .
Ik dacht dat ik gek werd . 
Die ochtend moest mijn vriend naar zijn werk .

Ik zei hem : Breng me aub naar het ziekenhuis want het gaat niet goed met me .
hij zei: schatje, het is zaterdag ? Is het echt nodig ? 
Ik zei : Ja , ik heb heel de nacht afschuwelijk pijn gehad !
Ik ga naar het ziekenhuis .

Toen we aankwam bij het dichtbij zijnde ziekenhuis ..
Zei ik : Aub poepie , ga met me mee ..
Ik voel dat er iets niet goed is .
Zei hij : Schatje , ik heb een verantwoordelijkheid als manager ..
Ik kan niet zomaar weg blijven .
Zei ik : Pliess ik smeek je !
Zei hij : Ik zal aan mijn baas vragen om mij gsm te mogen bij houden en als het erg is bel je maar & dan kom ik er gelijk aan .
Daar ging hij dus ..
Mijn hart was gebroken dat hij me op die moment niet serieus nam .

In het ziekenhuis ..
Hallo mevrouw , kan ik u helpen zei de vrouw van de balie .
Dus ik vertelde mijn hele verhaal ..
De vrouw van de balie : Oow , maar mevrouw u moet dan naar het andere ziekenhuis . 
Hier is geen afdeling voor zwangere vrouwen . 
( De ziekenhuizen sint-Elisabeth en sint-Jozef werken samen )
Dus ik zei tegen die vrouw : Maar mijn vriend is al weg & ik kan echt geen bus pakken nu , ik heb veel te veel pijn .
Toen heeft de vrouw voor mij geregeld dat ik naar dat ziekenhuis werd gebracht .
Normaal gezien doen ze dat niet maar ik was er erg aan toe .
Dus een ambulancier reed me naar het sint-jozef.
Mijn eerste keer in een ambulance en dan voorin hihih .

Aankomt bij het Sint-Jozef ziekenhuis .
Terug het zelfde verhaaltje ..
Alleen nu brachten ze me naar de spoedkamer .
De verpleegster nam mijn bloeddruk .
Ik zag haar ogen samen trekken van schrik & angst. 
Ze begon te rennen & ik werd gelijk aan infuse gelegd .
Ik vrouw wat er was ..
Maar kreeg geen antwoord op mijn vraag .
Verpleegster : Uw gynaecoloog is opgebeld en is onderweg mevrouw .
Ik bleef rustig , want zorgen maken zou het alleen maar erger maken ..
Ik voelde me heel slecht ..
Ik miste op die moment mijn moeder heel erg .
Haar troost geeft me altijd zo een gerust gevoel .
Dus ik belde haar ..
Mama ? , Ik ben het hé .. 
Het gaat niet zo goed met me .
Ik lig in het ziekenhuis ik weet niet wat er is maar voel me echt mega slecht .
De gynaecoloog is onderweg hoor , je hoef je verder geen zorgen te maken .
Ik bel je nog eens als ik meer weet .

Even later .. 
Ik voelde me wazig en een beetje het gevoel dat mijn lichaam me in de steek liet ..
Er Kwam een andere verpleegster naar me toe .
Verpleegster : Ik kom u ophalen mevrouw .
Gaat u maar in de rolstoel zitten we gaan samen naar de verloskamer daar gaat de gynaecoloog u onderzoeken .
Ik : Ik hoef toch niet in de rolstoel ? Ik kan wel lopen ?
Verpleegster : Ja mevrouw , maar het is om u baby meer rust te geven .
Het is beter voor u baby .

We kwamen boven aan in een verlos kamer .
Nog nooit had ik dat in het echt gezien .
Wat een mooie en best grote kamer .
'' Ooow dat bad ''
Daar had ik nu wel in willen liggen dacht ik .
Ik werd op een bed gelegd & de verpleegster legde een band op mijn buik .
Ik stelde allemaal vragen .. maar kreeg geen antwoord .
Ik dacht : wat is dat nu voor klantvriendelijkheid .
De verpleegster zei : De gynaecoloog kan er nu elk moment zijn en uw vragen beantwoorden .

Dus intussen kwam er weer een andere verpleegster ..
Deze vrouw was heel vriendelijk & vrouw of ik niemand had die naar hier wou komen ?
Dus ik vertelde van deze ochtend .
De vrouw deed de moeite om mijn vriend voor me te bellen .
Ik wist dat hij naar mij toch niet luisterde nu .

De vrouw ging samen met mij eens luisteren naar ons babytje .
ze haalde een echo machine zonder beeld .
Ze wreef over mijn dikke buik ..alle kanten op .
En ik zei : Ze zit lager ..
En weer : Ze zit lager ..
De vrouw was wel een beetje koppig pas na de 3de keer ging ze lager zoeken .
Ik zag de blik van angst in haar ogen .
Ze vond geen hartje .
Net toen kwam de gynaecoloog binnen .
En hij zei tegen de verpleegster : ga het echomachine met beeld halen . 
Natuurlijk dachten we alle 3 dat ons dochtertje was overleden .
Ik had ze ook heel de dag nog niet gevoeld.

Even later ..
Het machine was er net .. 
heel mijn buik over geweest , geen kindje te zien .
En ik maar zeggen : lager , lager ze zit lager !
Uiteindelijk lag ons kindje link onder mijn bek .. 
Zo veel ruimte en jij vertopt je helemaal in een hoekje ??
Tjoeg tjoeg tjoeg tjoeg tjoeg tjoeg ..
oeef het hartje klopt nog ♥
En op die moment stormde mijn vriend binnen & barsten in tranen op mijn schoot .
Ik ook natuurlijk want als hij gaat huilen doe ik het automatisch ook .
De gynaecoloog liet ons even alleen .

Na een 15 min was hij terug en zei hij wat er met me was :
U heeft Pre-eclampsie ook wel zwangerschapsvergiftiging genoemd ..
U moet nu naar het universitair ziekenhuis in Antwerpen want alleen daar hebben ze het materiaal voor vroeggeboorten .
ik : Wat is dat dokter ? 
gynaecoloog: Dat zullen de dokters van het uza u allemaal daar uitleggen , de amulance is al onderweg ze komen u zo ophalen .

Verhaal word vervolgt *