Ons antwoord op de vraag die ik regelmatig gesteld krijg
Ik krijg regelmatig de vraag waarom wij niet verder gaan met het traject IVF/ICSI
Het zit zo: Toen wij een jaar bezig waren zonder succes en te horen kregen dat het er slecht voor stond waardoor wij in aanmerking zouden komen voor IVF of ICSI, hadden wij nooit gedacht dat wij natuurlijk zwanger konden worden. Ik ging me in die periode erg verdiepen in dat traject en werd er niet bepaald vrolijk van als ik las wat men allemaal moest doorstaan. Nu ben ik sowieso niet van doktoren en heel die pharmaceutische troep en geldklopperij maar soms kan je niet anders. Ik zag er erg tegenop om mn lichaam te vergiftigen en allerlei processen door te laten maken, zowel psychisch als lichamelijk. Ik kan sowieso al heel vreselijk zijn door de natuurlijke hormonen laat staan dat ik nog meer hormonen in mn lijf ga pompen om allerlei processen te versnellen/vermeerderen. Ook ken ik buiten BabyBytes iemand die ook in het IVF proces zit die er ook niet bepaald vrolijk van word. Toen we onze een na laatste afspraak hadden in Rotterdam, kregen we van de gynaecoloog voedingssupplementen mee waar mannen erg veel baad bij kunnen hebben. Het is een voedingssupplement dus op natuurlijke basis en dat vond ik al erg raar dat hij die gaf aangezien artsen helemaal van de pharmaceutische business zijn ipv voor de homeopathie. Hij zei tegen ons baad het niet dan schaad het niet en wie weet hoeven jullie niet meer hier naartoe te komen 19 januari. Mijn vriend is die gelijk gaan slikken en 10 januari hadden we ineens een positieve test. Helaas liep dit wel uit in een miskraam, maar het was ons wel gelukt! Vanaf toen hebben we alles opgezegd en zijn we er helemaal voor gegaan. Iedere keer de voedingssupplementen blijven slikken (wij allebei) en dan hopen we dat het zich nog een keer mag voordoen. Wat dat betreft ben ik, en mijn vriend ook, van de 'oude stempel', het komt vanzelf wel dit hadden ze vroeger ook niet. En hoe vaak zie je het gebeuren dat een vrouw na weet ik veel hoeveel mislukte traject pogingen ineens natuurlijk zwanger word. Een lichaam is er aan toe of niet. Dat kan iedere maand weer erg frustrerend zijn als het niet gelukt is, dat weet ik maar al te goed, en ja ook ik ben het soms gruwelijk beu en dan hoeft het voor mij allemaal niet meer. Maar toch blijft er een sprankel hoop die het toch allemaal weer goed maakt. Onze tijd komt wel. En dan duurt het allemaal wat langer, who cares? We zijn nog jong dus nog alle tijd. Voorlopig blijf ik dus nog lekker door klagen haha!
reacties (0)