Naar het ziekenhuis

Vanochtend was het zo ver. We mochten een containertje in leveren bij het laboratorium in het ziekenhuis. Eerst nog het ongemakkelijke moment 's ochtends vroeg: dat containertje moet gevuld worden. Voor ons beide een raar moment. Moet ik daar bij zijn of niet? Wil ik daar wel bij zijn? Uiteindelijk besloten dat ik ging douchen en aankleden. Toen begon bij mijn vriend de twijfel toe te slaan. Hij zei dat hij het niet meer wilde brengen. Het voelde niet goed en hij wilde het niet weten. Na een gesprek toch maar besloten om het wel te doen, dus toch maar richting ziekenhuis. Bij het ziekenhuis aangekomen wisten we niet goed waar we moesten zijn. Het enige wat we wisten is dat we bij de afdeling moesten zijn waar je bloed kon laten prikken. Dus gingen we naar de receptie om te vragen waar die afdeling was. Dat was wel fijn want dan hoefden we niet te vragen waar we ons containertje met zaad in konden leveren. Bij de afdeling aangekomen waren we al gelijk aan de beurt. Je kon daar nog meer dingen inleveren dus de vrouw achter de balie wilde natuurlijk weten waar we voor gekomen waren. 'Ja, euhm.. we komen hier iets inleveren..' zei mijn vriend ongemakkelijk. Dus ik pakte de verwijsbrief van de huisarts en het containertje, die in een het doosje verpakt zat, uit mijn tas. Ze keek naar de brief en zag dat het voor een fertiliteit onderzoek was. Dus geboortedatum gecontroleerd en een mooie sticker gemaakt met de gegevens van mijn vriend. Toen pakte ze het containertje uit het doosje en plakte de sticker op het containertje. Ik weet dat dat moet maar toch voel je je ongemakkelijk als je alles ziet aangezien het containertje doorschijnend is en er nog meer mensen aan de balie staan. Maar goed het is eigenlijk puur natuur dus de normaalste zaak van de wereld dus daar moeten we ons zelf maar even overheen zetten. Het is voor een goed doel dat we daar komen. Het goede doel: Een liefdes baby

Lees nog meer blogs op mijn pagina: www.it-all-start-with.webnode.nl