Met mijn makser op..

Met mijn masker op, ziet niemand mijn echt ogen nog..
Ik zeg dat alles goed gaat, of soms ja klaag ik er welles over..
Maar verders zit ik hier vast..
Vast in me verdriet en onzekerheid..
Ik wil duizend dingen, maar simpelweg trek ik me steeds weer terug..
Ik wil zo graag vrienden of gewoon kennissen maar toch trek ik me steeds weer terug..
De mensen om me heen weten net zoals jullie wat er gebeurd is de afgelopen maanden,
maar echt er mee omgaan kan in nog steeds niet..
Als ik wil praten, komt er alleen rotzooi en tranen uit..
Lichamelijk loop ik voor me gevoel echt op de laatste lootjes..
En oei wat denk ik vaak wat stel ik me aan..
Er zijn zoveel mensen met nog meer pijn.. maar ik ben zo op..
Zo moe en zo emotioneel op..
Elke dag sta ik op met het idee..vandaag ga ik me beter voelen, vandaag zeur ik niet.. vandaag ben ik happy en heb ik geen verdriet..
Maar zodra ik beneden ben en de dag weer echt moet beginnen,
moet ik mezelf oprapen van de grond om wat gedaan te krijgen..
Ik schaam me ervoor omdat ik nooit hulp nodig heb gehad of wilde hebben.. Maar nu moet ik accepteren dat het niet meer anders kan..
Ik ben heel bang voor een opname in maastricht in de pijnkliniek..
Omdat ik simpelweg bang ben dat ik zodra ik op gesprek mag ik instort.. nu houdt puur het zorgen voor me meisje me op de benen
maar het wordt elke dag zwaarder, haar optillen kan ik nu op dit moment maar met moeite..en wat zeg ik dan tegen haar?
Ja sorry maar mama heeft weer pijn?? Ik wil gewoon alles met haar kunnen doen, maar nu weet ik het zelf niet meer..
Ik weet niet meer wat ik moet zeggen, doen of niet zeggen.
Mijn hoofd is een grote rotzooi..
Ik weet het gewoon niet meer..En mijn stemmingswisselingen maken het er alleen maar moeilijker op..
Want nu ben ik zo..maar straks hup weer mijn masker op zodra mijn lieverd wakker is..
Ik zal ook jullie wel dol drijven met steeds weer mijn gezeik..
sorry..maar op dit moment zijn jullie de enige die ik heb..
Tips zijn heel erg welkom want ik weet het zelf niet meer..
Moet ik nu gaan bellen dan? Ja kom me maar halen, ik heb bewezen wat iedereen dacht..ik kan het niet.. ik ben slecht en ze halen straks me kindje weg???? Ik ben zo bang lieverds..
Zo bang dat straks het amk zegt..zie je wel..
Ze heeft zich zelf niet onder controle en dan heb ik 2,5 jaar lang gevochten voor de kat zijn kut..
Ik wordt er echt dol van..
Sorry lieverds...

602 x gelezen, 0

reacties (0)


  • MamaPoppesok

    Lieve Megan,
    Ten eerste wil ik zeggen: je hart luchten en om hulp vragen is niet zeuren!!! Ik vind het heel knap van je dat je dit zo netjes op kan schrijven, want het is niet makkelijk. Maar door het op te schrijven, zet je gelijk weer een stap vooruit in de goede richting. Als je tijdens dat gesprek in zou storten en zou moeten huilen enzo dan laat je hun alleen maar zien dat je hun hulp nu nodig hebt.
    Het AMK kan Kayleigh niet zonder goede reden bij je weghalen. Ze zijn simpelweg verplicht om een goede reden op te geven... En je weet dat er heel veel mensen zijn die weten en evt op papier zouden zetten dat je ontzettend goed bent in wat je doet! Je bent een TOPmama! En Kayleigh is hartstikke dol op je! Lieve zus, geef niet op. Want je doet het zo goed! En hulp vragen is niet erg, dat weet je meis!!! Beter 10x teveel dan 1x te weinig... En je bent NIET SLECHT!!!

    Ik ben er voor je lieverd!!! Voor altijd!! 24/7, 365dagen per jaar!!! Ik hou van je schattt!!
    kusje van je kleine zusje