Verdrietig

aaah, ik moet het toch ff van me af schrijven..
En hier zijn mijn woorden veilig..
Beste vrienden.. hmm weet niet meer wat dat betekend..
Dacht dat ik het wist..maar wederom heb ik me handen te diep in het vuur gedaan..
Bijna 5 jaar ben ik al bevriend met de vriendin in kwestie..
Ik leerde haar kennen toen ze langs mijn ouders kwam wonen en een oppas zocht..
mijn zusje had er al opgepast en ik moest invallen voor haar..
Toen is onze vriendschap begonnen.. Veel deden we nog niet samen..
Een half jaar later kon ik zeggen dat ik een vriendin had..
Samen rondtouren in haar autootje.. poolen in duitsland etc..
Was altijd met haar.. of met haar weg of zat bij haar thuis..
Ik was 17 en zij was 23 dus wel wat leeftijdverschil maar nooit wat van gemerkt..
Zij was er altijd voor mij en ik voor haar..
Toen ik zwanger raakte kwamen we nog dichter bij elkaar te staan..
Vooral omdat zij bevallen is op 11 dec en ik bevallen ben op 10 dec...
Iets speciaals.. Onze meisjes zijn onafscheidelijk.. ookal is haar dochtertje 5 jaar ouder..
Ik dacht dat we iets speciaals hadden, eindelijk mijn beste vriendin waar ik mijn
hele leven al naar verlangde..iemand die er ongeacht wat je doet of deed er voor je is..
Iemand die je kan bellen om 2 uur snachts omdat je verdrietig bent..
Zo'n band had ik tot kort geleden met haar..
Het werd opeens stilaan minder.. Ze kwam wel regelijk matig hierheen in het weekend en dat was ook heel gezellig.. Maar sinds ik haar dus gekoppeld heb aan een jongen hier in de straat..
Tel ik niet echt meer mee.. 3 weken zijn ze nou samen en ze slaapt telkens bij hem(hij woont nog thuis is 19)
Geen probleem okee.. maar ik mis haar ook..
Ze vergeet gewoon weg dat ik hier 5 meter verder zit..
het doet me verdriet, ik hoef haar niet voor me alleen...
maar zou wel graag mijn beste vriendin willen behouden..
Maar ook hier geldt.. vriendschap komt van 2 kanten.
Nu is ze er weer en werd ik gisteren opgehaald door haar schoonmama..
Mijn buurvrouw zal ik maar zeggen..wonen hier om de hoek..
Ze zei ja..hun denken er niet aan dus dacht kom je ff halen..
met lood in me schoenen ging ik erheen.. want ik wilde niet meer..
het moet ook eens vanuit haar komen.. nee pas als er problemen komen dan ben ik weer goed..
pfff weet het niet meer.. wil haar niet kwijt want dan heb ik niemand meer..maar ik laat ook niet meer over me heen lopen..alleen met haar praten? is blijkbaar het grootste probleem want vriendlief is een plakkerd..
Geen 5 min heb ik met haar kunnen  spreken pfff heb haar gezegd dat ze gewoon langs kon komen, aangezien ik de hele avond alleen thuis was.. niemand is geweest.. en heel eerlijk heb ik hier ook best verdriet van..
Ik zie van de week nog tegen me zusje er moet nog maar iets kleins gebeuren en ik val in de afgrond..
ik kan niet en mijn oma, en mijn broer en zijn gezin , mijn zus en dan ook nog mijn beste vriendin kwijtraken..
Me vriend vind dat ik het vanuit haar moet laten komen, maar ben zo bang dat ze me inderdaad vergeet..
Pfff sorry voor mij zeikblog maar eindelijk voel ik me weer goed..
en dan gebeurt er dit weer..
Ben het zo zat.. steeds weer krabbel je overeind om daarna weer kei hard op je bek te gaan..
moet ik dan maar geen vrienden meer maken? Want het draait bij mij altijd op verdriet uit..
Pff alles wat ik wilde was maar 1 goede vriendin..eentje maar dat is alles waar ik om vroeg vanaf dat ik school zat.. en steeds gebeurde er iets waardoor het niet goed meer liep..
Mijn verlatingsangst is hierdoor ook zo groot geworden..als ik vriendinnetjes maakte gingen ze uiteindelijk altijd verhuizen.. heel gek maar echt zo.. en dan nu heb ik eindelijk een vriendin gevonden dacht ik en
weer breek ik me hart..
Pffff praten helpt niet blijkbaaar..