De spullen van me oma
hey hey
Hier ben ik weer ff...
Gisteren heb ik de spullen uit mijn oma's huis gekregen..
Een hele reis want mijn oma woonde in rotterdam...
Ik ben blij met de spullen omdat ik ze echt nodig had, maar ik had echt duizend maal liever
me oma hier nog gehad...al was het maar voor een dag...
Ik was gisteren ook echt uit mijn doen, het was opeens zo echt...
Tuurlijk heb ik gezien dat ze dood was maar nu komt het opeens allemaal weer
zo dichtbij...
Iedere dag nog moet ik echt om haar huilen, en ben ik zo boos..
Ik probeer dan te denken dat ze het beter heeft en dat ze bij mensen is de ze jaren heeft moeten missen...maar niet elke dag helpt dit nog...
De realiteit is gewoon hard...we weten niet waar we heen gaan als we dood gaan..
En ik zie haar daar ook steeds, zou ze het koud kunnen hebben? je weet het gewoon niet snap je..
Ik vind de dood vreselijk eng, en oneerlijk...
Waarom leeft die rotzak van een osama bin laden nog wel?
En neemt (god) mijn lieve oma weg....
Dit zijn voor mij dus ook de dingen waarom ik niet geloof in god..
Ik respecteer ieder geloof maar geloven doe ik niet...
Geloof liever in me zelf en in me gezin...
Maar soms zou ik wel willen dat er een god bestond, en dat hij daar boven eens wakker werd,
En niet alleen maar de goeie mensen van ons afneemt...
nu een vriendin van me zusje...19 jaar..longkanker,kanker in hart, baarmoederhalskanker...
Nooit gerookt of niks...en de hoop is opgegeven...dit kan toch niet??
Ik weet dat iedereen dood gaat...maar waarom zo...waarom moet eens mens dan zo lijden???
Nu de spullen van me oma hier zijn merk ik dat ik inderdaad boos ben...
Waarom konden ze haar niet helpen... het breekt me hart als ik eraan denk hoe mijn oma veranderd was... ze was niet meer de oma die ik kende...maar van hart wel....
Pff vind het allemaal vreselijk moeilijk... wat een rotziekte kanker...
Hopelijk hoef ik dit nooit meer van dichtbij mee te maken want mensen pff
ik weet niet wat ik zou moeten doen...
Mijn moeder is vreselijk verdrietig om het verlies van haar moeder, en dat neem ik haar ook echt niet kwalijk.. als ik eraan moet denken haar te verliezen kan ik wederom huilen...
Pff het heeft tijd nodig dat weet ik...hopelijk lukt het me het in me eentje te verwerken want zo echt praten kan ik niet... misschien teveel verdriet en schaamte??
Hm...ik ga nu een wasje doen en ze drogen met me nieuwe droger:D Thnx oma(K)
Straks naar me ouders want morgen wordt ik weer geknipt op de school van me zusje!
Nou jullie horen het nog:D
Thnx voor het lezen meiden!
reacties (0)