Hallo vriendjes hier ben ik weer... gisteren kregen we de voorlopige uitslag van mijn oma.. ontroostbaar voel ik me... ze heeft kanker...ze denken dat het in haar eierstokken zit maar hiervoor moeten er nog andere onderzoeken gedaan worden..ze zit in stadium 4...dat is bij eierstokkanker het laatste stadium... ik voel me verloren...en ben zo verdrietig...me oma is wel thuis..dus dat is wel beter voor haar..ze wordt nu poliklinisch geholpen en moet dus wel steeds op en neer naar het ziekenhuis... de 30ste krijgt ze de uitslag van de andere onderzoeken... gelijk ben ik vanmorgen gaan googlen...ik moest het weten..verhalen gelezen van mensen die het ook hebben meegemaakt..ik las dus dat als het eierstokkanker is...ze hoogstens haar leven wat langer kunnen rekken...maar verdwijnen zal het niet met chemo....dus ze zal hier dood aan gaan.. ikzelf heb dit nog nooit van dichtbij meegemaakt..wel is mijn opa 6 jaar terug overleden maar dat was plots...hier moeten we nog maanden mee zitten...ik ben zo bang voor haar...ik zou niets liever willen dat dat gedoe weg te wensen...ik ben vooral ook geschockt.. waarom zij..iemand die nooit iets heeft gehad...en nu plots dit...ik ben blij dat ik haar al 21 jaar bij me heb..en hoop nog een aantal jaartjes meer...Ik heb erover gepraat met me beste vriendin en tommy maar het zit gewoon niet lekker.. als ik aan haar denk stromen de tranen over me wangen..geslapen heb ik bijna niet..heeft iemand tips hoe ik dit aan moet pakken... heeft iemand dit ooit eerder meegemaakt? Ik kan alle hulp en tips nu goed gebruiken...het is wel heel erg moeilijk omdat me oma zover weg woont en ik gewoon het geld niet heb om erheen te gaan.. Moet ik nu al afscheid gaan nemen? OF moet ik er gewoon niet aan denken?? Thnx voor het lezen van me blog... liefs meek
Lees mijn blog van 22-11 even.. voor stacey van mama. Dat gaat ook over onze oma (oma van mijn vriend) maar was ook mijn oma.. Zij heeft ook een sterfbed gehad maar toch 3 jaar met kanker geleefd, dit was wel buikkanker. Geen idee hoeveel verschillen daar inzitten, wil dat ook niet weten denk ik. Het is allemaal even verschrikkelijk maar kan je niet nu zown kaart kopen voor de trein van 30 euro bij blokker,, kayleigh reist gratis mee of voor 1 euro.. en kan je op en neer, of kijk op marktplaats voor zown treinkaart. Dan kan je toch weer een x naar haar toe, en trouwens voor 30euro kan je samen reizen 1 dag, dus kan je met je zusje. Dit is voor jullie fijn en voor haar ook.. neem vooral kayleigh mee en zoontje van je zusje.. daar hebben oma's altijd heel veel aan.. zie ook mijn blog.
Het is verschrikkelijk, Mijn schoonvader is in april ook overleden aan kanker....een lang ziektebed maar o wat ben ik blij dat wij maar een paar minuten rijden van elkaar wonen. wij konden gewoon elke dag kijken praten en afscheidnemen. Dat neemt niet weg dat het moeilijk is en blijft....morgen is het vaderdag....mijn man is 28 jaar...het is gewoon niet eerlijk. Wij zijn gelovig, dat is een grote troost voor ons. Mijn schoonvader heeft het nu beter. Laat je verdriet de vrije loop meid, en vertel je oma dat je haar missen zult. Dit voelt (hoe raar het ook klinkt) ook goed voor je oma. sterkte met alles dikke kus
haai lieverd, ik heb het ook meegemaakt met mijn oma..zij had steeds hoofdpijn en bleek toen een tumor zo groot als een tennisbal in haar hoofd te hebben...afschuwelijk en ik voelde me net als jij...ik had ook weinig geld maar wist dat het ook nog maximaal een paar maandjes ging duren en heb toen alles op alles gezet om naar de andere kant van nederland te gaan en haar nog een paar dagen te zien.Zij zat toen al in een hospisch (weet niet hoe je het schrijft) te wachten tot ze zou overlijden. Ik ben heel blij dat ik haar nog heb kunnen vasthouden en knuffelen en nog gewoon even heb kunnen kletsen met haar .....na haar overlijden heb ik het een plekje kunnen geven door er veel over te praten(het is nu alweer 4 jaar geleden) maar nog steeds mis ik haar met vlagen.
reacties (0)