Verdrietig...
hallo lieve vriendjes,
Ik moet even een blog schrijven,moet het ff van me afschrijven..
Ik ben zo enorm verdrietig..het gaat niet zo goed met me oma...
Ze had al weken last van opstoppingen en kon niet naar de wc,op aandringen van me moeder is ze toen naar de huisarts gegaan..Nu heeft ze een aantal enge onderzoeken gehad,(ze is 77 en hiervoor nog nooit in ziekenhuis geweest voor zichzelf) nu bleek van de week,na weer een onderzoek en ook haar eerste dag opname, dat ze een tumor in haar buik heeft,waar precies gaan ze deze week bekijken..mijn moeder zei al...het is kwaadaardig..oma heeft kanker... ze hopen het operatief te kunnen verwijderen en anders krijgt ze chemo...die woorden...ik ben in en in verdrietig...maar de tranen komen maar niet...wat nu...ik blijf bij mezelf zeggen,ze is niet dood...ze is gewoon nog oma..en dat is ook zo...maar ik zou niet meer weten wat zonder mijn oma...ze woont helaas ver weg...in rotterdam...wat voor mij echt ver is...en duur omdat ik geen auto heb en zelf weinig geld heb.. ik ben zo bang...dat ze er straks niet meer is en weet ook dat het ooit wel zo zou zijn..maar niet op zown manier..dat verdient ze niet.. ze is zo lief voor iedereen en staat klaar voor je..ze gek op haar katten en hun op haar...en ze is gek op ons en wij net zo gek op haar.. nu ik zo ver weg zit maakt het me nog verdrietiger..Wat als... Ik wil haar gewoon niet missen...daar komt bij dat ik me oma gevraagd heb als getuige als we gaan trouwen...ik wil haar erbij..ze hoort erbij...ik kan me geen bruiloft voorstellen zonder mij lieve oma.. Gewoon denken aan iets anders zeg ik bij mezelf..want anders stort ik in...ik ben echt verdrietig..en weet eigenlijk niet wat te doen met zown nieuws... ik houdt me groot voor iedereen om me heen nu..maar het liefst zou ik alleen maar willen huilen en niks meer doen...
Het is nog niet over..
Veel liefs
reacties (0)