Mijn borderline

Hoi hoi dames...

Nu is toch aan het bloggen ben wil ik ff me verhaal kwijt kunnen.. de meeste mensen zullen niet weten dat ik borderline heb.. en heel veel mensen kennen borderline wel.. maar borderline is breed... Ze mogen bij mij nog geen borderline constateren omdat ik nog geen 21 bent.. maar de symtomen heb ik al vanaf me 14de... Het is niet dat ik gek ben ofzo.. Ik heb voornamelijk stemmings wisselingen... wat er vermoeiend is... en vooral omdat ik zoiets niet meer voel aankomen.. ik kan boos worden om niks.. maar ook heel verdrietig om de kleinste dingen.. Dit is vooral voor mij erg verwarrend maar ook voor de mensen om me heen.. Tijdens mijn zwangerschap ging het eigelijk heel goed met me... had best een fijne zwangerschap en mijn hormonen bleven wel opkomen maar dat was lang niet zo erg als voor mijn zwangerschap... ik vond het idee een baby in me buik heerlijk... ze was van mij... nog nooit heb ik iets gehad wat echt van mij was... dit was mijn vlees en bloed.. stoppen met roken lukte me helaas niet.. ik vond het vreselijk moeilijk.. en wilde ook gewoon me rust hebben... dus tijdens mijn zwangerschap gewoon gerookt(schaam). Nu kayleigh dan eindelijk geboren is beginnen ik mij slechter te voelen.. niet tegen haar maar gewoon ikke... Ik begin nu naar 8 weken ook pas te beseffen wat ik een kutbevalling heb gehad.. en dat mijn hele kraamtijd verpest was.. Waarom ik? wat heb ik gedaan dat ik dit heb moeten doorstaan... hoe kon ik dit ooit doorstaan.. allemaal vragen die me door me hoofd spoken.. Ik voel me goed als moeder zijnde.. maar als jonge vrouw voel ik me alleen... leeg en lelijk.. Als ik me buik voel gaat er een rilling over me rug.. weg mooie buik tot nooit meer.. 2 lelijke littekens vooraltijd op me buik.. okeej heb er veel moois aan overgehouden en hou zielsveel van me meisje.. maar dit wens je niemand aan.. en zeker niet jezelf.. Iedereen vind me zo sterk want ikben die moeilijke tijd zo goed doorgekomen.. het feit is dat ik altijd in het ziekenhuis was of wat thuis zat.. ik was nooit echt alleen geen tijd en geen zin om te huilen waar iedereen bij is.. Mijn verdriet kwam pas toen ik naar de advocaat was geweest.. nu op dit moment voel ik me weer ff goed.. weet niet hoe dit straks is.. Morgen komt mijn begeleider( die heb ik omdat ik via een stichting woon) hij helpt me met te zorgen dat ik eindelijk me therapie krijg want die mocht ik niet hebben omdat ik zwanger raakte... Meiden ik hoop dat jullie niet zijn geschrokken en gewoon nog mij zien en niet een ziek iemand of zo..want ik ben niet zielig en daar is dit bericht ook niet voor.. ik moest echt gewoon ff me verhaal kwijt.. tot snel!!!

804 x gelezen, 0

In Overig

reacties (0)


  • geatjuh

    Hee meid,

    We kennen elkaar verder niet (heb je wel toegevoegd), Je verhaal is herkenbaar... Herkenbaar in de zin dat ik het herken uit mijn gevoelens.. dan wel niet van bevalling dan wel van gewone leven! Je bent niet gek doordat ze/je denkt dat je bordeline hebt! sterker nog het kan erg ingewikkeld zijn om hier je draai mee te vinden!

    Groetjes geatjuh

  • mbaarda

    hee meid,

    Herkenbaar!!! Heb ook de diagnose gekregen, vorig jaar. Ik heb een 'lichtere vorm', dat betekent idd ook de stemmingswisselingen, met heel heftige woede uitbarstingen, zwart-wit denken en bijvoorbeeld ook met het roken. Met onze Rixt (nu een sterretje) heb ik ook gerookt. Ik wist dat het heel slecht was, maar kon het niet opbrengen om te stoppen. En toen bleek dat ze niet meer leefde had ik een flink schuldgevoel! In september begin ik met de VERS-training, om een beetje stabieler te worden. Mocht je je verhaal kwijt willen... je weet me nu te vinden!!! Sterkte!!!

  • mamavan10

    mama van 2 ze schrijft dat ze het al voor haar zwangerschap had.
    Mijn buurvrouw heeft ook borderline .Dus bepaalde dingen wat je schrijft hier zie ik terug bij haar Ik wens je veel sterkte ermee kop op liefs Thaila

  • silfke

    meid,
    ik wil je nogmaals zeggen dat ik erg trots op je ben en ik je heel sterk vind.
    als er ook maar iets is weet je dat ik er ben voor jou en jullie!
    Je bent mijn bickel van een schoonzusje.
    hou van je knuf van je schoonzus silf

  • my-angel-jayden

    hoi ik denk niet dat je gek bent hoor haha en ik ken het zeker wel, de moeder van de 2 kinderen van mn vriend heeft het alleen dan wel erg en op een dag is ze weg gegaan en besloot ze dat ze niet goed genoeg was om voor haar 2 kinderen te zorgen (waarvan maar 1 biologisch van mn vriend is) maar ja nu wonen ze al 3 jaar hier.

    nu gaat het wel beter met haar maar ze had wel medicijnen en therapie nodig. maarja zoals ik al zei ze had het wel erg maar het is wel een " ziekte" die je kan opeten om het zo maar te zeggen, gevoelens sluipen je hoofd in terwijl je jezelf zo niet moet voelen.

    maar je goed is natuurlijk dat je doorhebt hoe je jezelf voet en welke gevoelens wel en niet goed zijn en je geeft zelf aan in therapie te willen en dat zou je vast goed helpen.

    maar ja denk niet teveel na, ik heb ook een slechte bevalling gehad en duurde ook zo 2 maanden voordat ik erover heen was maar op een duur moet je het een plekje geven he en dat lukt je zeker wel. alles komt helemaal goed natuurlijk gewoon opletten hoe je jezelf voelt als je bv boos bent om niks is natuurlijk niet leuk voor je vriend hahah

    succes meid