Bevallen!!!
Jah jah dames ik ben eindelijk bevallen, op maandag 8 december om 23:45 braken mijn vliezen toen ik bij mijn ouders aan het was logeren. We hebben gauw me beste vriendin wakker gemaakt en die heeft mij gauw naar huis gebracht.. om half een snachts begonnen de eerste weeen te komen en dat hield ik nog wel uit.. na een uurtje hebben we de verloskundige gebeld en die kwam kijken.. had pas 1 cm ontsluiting,wat nog redelijk normaal is.. ze zou de zelfde dag om 9 uur smorgens nog even komen kijken... nog steeds 1 cm.. na een lange nacht van erg pijnlijke weeen..
ze zou in de voormiddag nog es komen en schoot het dan niet op zouden we naar het ziekenhuis gaan.. en jah hoor om 12 uur nog steeds 1 cm.. dus op na het ziekenhuis.. kwam daar moest aan de weeenmeter en ze keken naar de hartslag van de baby .. na 4 uur lang te hebben gelegen met nog steeds heftige weeen had ik nog steeds ma 1cm.. dit was zo moeilijk... maar er zou niks gaan gebeuren dus moesten we maar naar huis gaan.. want inmiddels voelde ik geen weeen.. eenmaal thuis begonnen ze gelijk weer... toch ma ff afgewacht en om 10 uur savonds terug na het ziekenhuis.. want had nog steeds 1 cm ontsluiting... ik was doodop.. dus besloten ze om me een ruggenprik te geven zodat ik in ieder geval kon slapen.. leek wel een geschenk uit de hemel.. eindelijk kon ik rustig op adem komen.. ze zouden me de volgende dag om 9 uur gaan inleiden..dus de volgende dag kwamen de weeenopwekkers... verschrikkelijk.. ze kwamen zo gauw dat ik helemaal de kans niet kreeg om fatsoenlijk op adem te komen.. de ruggenprik was ondertussen uitgewerkt en ze hadden al 2 keer extra verdoving toegediend.. het hielp maar niet.. toen kreeg ik nog een andere verdoving.. zown apparaatje waar je zelf op kan duwen als je pijnstilling wilt.. daar lag ik voor pampus.. meer high dan normaal.. om 12 uur smiddags pas 2 cm onsluiting en de weeen waren gewoon niet meer te houden voor me.. ik heb alles bij elkaar geschreeuwt.. puffen ging gewoon weg niet meer.. het was zo frusterend dat je zoveel pijn hebt en het schiet maar niet op... toen ik om half twee nog steeds niet verder was gekomen en ik het niet meer aankon omdat ik volledig in paniek raakte en schreeuwde.. hadden ze besloten om me te verlossen.. ik kreeg een keizersnede... eindelijk werd er naar me geluisterd.. eindelijk hoefde ik niet meer.. op naar de ok.. hier kreeg ik een ruggenprik erbij die zou zorgen voor volledig verdoving vanaf mijn middel... omdat ik nog steeds in paniek was hebben ze me een beetje slaperig willen maken.. maar omdat ik al zoveel verdoving had gehad.. was ik weg... knock-out.. precies om 14:00 werd onze dochter kayleigh geboren.. 3448 gram en 50 cm... zelf werd ik om ik 14:30 wakker.. helemaal verbaasd.. want wist niks meer.. de dokter zei gefeliciteerd je bent bevallen van een mooie dochter kayleigh.. ik wist niet waar hij het over had.. was ik zwanger dan? na een uurtje op de verkoevenkamer mocht ik eindelijk mijn meisje zien.. ze lag in een couveuse.. ze had kans op een infectie omdat ik 38 uur rondgelopen met gebroken vliezen.. ongelofelijk.. hoe boos ik was op het ziekenhuis hun hadden haar gewoon eerder moeten halen.. ze zou een week aan de antibiotica moeten.. dus ik bleef ook een week vandaar dat ik nu pas mijn verhaal schrijf.. ze doet het erg goed.. na drie dagen zat ze al boven haar geboorte gewicht.. toen we woensdag uit het ziekenhuis kwamen zat ze al aan 3765 gram.. ongelofelijk hoe sterk me meisje is.. ik ben dolgelukkig en super verliefd...
reacties (0)