2. 2013

Lange tijd geleden dat ik geblogt heb. Vandaag de dag is mijn oudste 3,5 jaar en mijn jongste ruim 10 maanden. Het zijn heerlijke kindjes, echt mijn oogappeltjes. Mijn hart heeft altijd 3 kindjes geroepen maar ik heb de laatse maanden een soort rust over me heen gekregen. In januari heb ik een spiraal laten plaatsen en sindien lijkt het voor het eerst in 4 jaar weer rustig in mijn lijf, geen rondgierende hormonen, geen pieken en geen dalen.

Ik denk veel na over wel of geen 3e kind. Het gekke is namelijk dat die wens volledig verdwenen lijkt. Het toekomstbeeld, van 3 kindjes, is ineens weg. Ik geniet met recht van de mooie leuke momenten van t moederschap. Maar als ik eerlijk ben, vind ik het niet altijd gemakkelijk. Ik werk 32 uur per week, s avonds en s nachts. Dus zorg eerst een dag voor mijn kids om aan t eind vd middag naar mijn werk te vertrekken. Ik merk dat ik de combinatie huishouden-gezin-werk-sociaal leven en hobby's behoorlijk pittig vind. Hobby's heb ik momenteel gewoon de tijd niet voor.

Ik ben geen oermoeder. Geen moeder die 's morgens met een glimlach gewekt word door haar schreeuwende dreumes, geen moeder met een eindeloze dosis geduld en geen moeder die elk fotomomentje van haar oh zo geweldige kinderen deelt met haar twitter of facebookvrienden, geen moeder die urenlang geduldig op de grond ligt mee te spelen, geen moeder die cupcakes maakt of hele dagen aan tafel zit te freubelen.

Ik vind mezelf geen slechte moeder maar ik word soms gewoon gek van het verzorgen. Heel de dag door.... Mijn oudste die van alles het naadje van de kous wil weten en absoluut geen genoegen neemt met een antwoord als 'daarom, of dat is gewoon zo'. Heel de dag ben ik alles aan het uitleggen. Waarom bananen krom zijn, waarom de jampot van glas is en de hagelslag niet in glas zit, waarom de kat miauwt en de hond blaft, waarom het vandaag regent en morgen droog is, waarom wij blank zijn en zijn vriendinnetje niet.... Eindeloos die vragen van hem. En het is een fantastisch jong. Zelfstandig maar ook zo bewerkelijk. Nog een halfjaartje dan gaat mijn kleine grote vriend naar school. Het zou hem goed doen. Maar oh wat word het dan stil in huis. Hij is zo grappig en leuk en mijn hart maakt sprongetjes als hij weer wat leuks bedenkt of zegt. Een nieuwe fase, hij is er zo aan toe.

M. is een heel ander kind dan zijn broer. Rustig, gemakkelijk, gemoedelijk en átijd vrolijk. Altijd die eeuwige lach op zijn bolle koppie. Gek op zijn grote broer. Een enorme slaapkop. Maar sinds hij kruipt is niks meer veilig. Waar T nooit in de buurt van stroomdraden of stopcontacten is geweest, wordt M er als een magneet door aangetrokken. Hij wordt later vast electricien.

En dan hebben we nog mijn werk. Mijn fantastische leuke gezellige en nooit saaie job. Mijn job waar ik discussies voer, gezellig doe, entertain, knuffel, lach, zing, dans, bid, uitgescholden wordt, vecht, observeer, signaleer, rapporteer en waar ik urenlang vergader met collega's. Kortom mijn baan als woonbegeleider in de verstandelijk gehandicaptenzorg. Geweldig leuk maar ook uitputtend. De onregelmatigheid van mijn werk is een voordeel omdat ik weinig van het gezinsleven hoef te missen, maar anderzijds is het  enorm vermoeiend.... na een hele dag thuis tussen de kids stap ik de deur uit naar mijn werk om daar te gaan werken tot de volgende morgen 10:00.

Natuurlijk mag ik mijn hubby niet vergeten. Sinds juli dit jaar getrouwd. Wat bof ik met hem. De avonden en nachten dat ik werk, zorgt hij voor de jongens en het huishouden. Hij neemt het stokje probleemloos over. Hij maakt schoon, ruimt op, stofzuigt en is een fantastische vader. We hebben het goed met ons vieren. We zijn gelukkig en hebben een leuk leven.

Maar hier ook nog een 3de kind bij bedenken gaat me niet lukken. Er is gewoon geen plaats. Wel in mijn hart. Maar niet in ons drukke leven, ons huis, onze portomonee. Maar het is goed zo. Voor nu. Het zou niemand verbazen als ik mijn toekomstplannen ineens weer radicaal omgooi, over 3 jaar ofzo. Tenslotte is niemand zo onvoorspelbaar als ik ;) Voorlopig dus een laaste blogje van mijn kant. Zwanger worden of zwanger zijn bezorgd me koude rillingen en ik ben enorm blij met mijn spiraal. hihi....