8. 2012

Morgen ben ik 30 weken zwanger van ons 2e wondertje en hoeven we nog maar 10 weken tot aan de geboorte. Met de baby gaat het goed. Volgens groei grafieken gaat het weer een flink kind worden. Grote broer werd destijds op 5-6 pond geschat maar haalde de ruim 7 pond. Iets waar ik enorm trots op was. Met mijn ranke postuurtje kreeg ik nog wel eens rot opmerkingen dat ik 'geen werpheupen zou hebben' en vast 'kleine kindjes zou baren'. Na een bevalling van nog geen 6 uur en een gezonde baby van ruim 7 pond heb ik die vooroordelen meteen de kop ingedrukt. Je kunt nou eenmaal niet aan iemands postuur of buik voorspellen hoe de bevalling zou verlopen en hoe groot het kind is.

Maar zoals dit er naar uit ziet wordt dit een 8 ponder. Ik vind het allemaal prima. Mijn oudste hield zich zelf direct goed op temperatuur, sliep snel door 's nachts, groeide goed... en maat 50 heb ik toch niks van in de kast hangen, want ging er al niet vanuit dat dit een kleintje zou zijn.

Lichamelijk valt deze zwangerschap mij zwaar. Ik heb onder andere een baarmoederverzakking en ben vreselijk moe. Ook ben ik helaas al met 28 weken gestopt met werken.... daar ik bij de oudste de 36 weken vol heb gemaakt. Lichamelijk is het het beste om te stoppen met werken, het ging echt niet meer.... maar geestelijk voelt het niet goed om thuis te zitten en 'huisvrouw' te spelen. Begrijp me niet verkeerd, wanneer dit iemands vrije keus is vind ik dat prima. Maar ik ben er niet voor gemaakt om thuismoeder te zijn en moet er vreselijk aan wennen. Ik mis mijn werk. Therapeutisch ga ik daarom een paar uur in de week wat kantoordingen doen, maar dat is helaas niet hetzelfde. Toch doet de rust mijn lijf goed en daar doen we het voor. In hoeverre je echt over rust kan spreken met een 2,5 jarige om je heen ;)

De babykamer is zo goed als af, bijna alles is in huis. We gaan aftellen tot 12 november :)