Hellooo!!

Hallo allemaal,

werd wel weer ff tijd voor en blog dacht ik zo... Alhoewel de jongste het er volgens mij aan zijn gehuil te horen er niet zo mee eens is... Hij is inmiddel omgedoopt tot (huil)dreumes ahhahaha... Agh we zijn er helemaal aangewend, dat Jochem nu eenmaal zo is... Het is onze kleine lawaaibak, en je weet heel goed wat je wel en niet aan hem hebt... hahahaha... Het is gewoon onze 'schreeuwie' en nu hij meer kan neemt het steeds meer af.. hahaha.. Tis verder gewoon een heerlijk ventje! Al met 8 maand liep meneer rondom tafel, en dat heeft hij lang zo door gedaan... En een maand voor zijn verjaardag liep meneer hoppa los! Dus als ouders zijn we enorm trots! 

Tja en zomaar op 1 of andere dag, heb ik last van rammelende eierstokken ofzoiets... En mijn man idemdito... En dan zou je denken GO FOR IT! Maareh helaas ben ik nog steeds aan het sukkelen met mijn gezondheid, waar overigens nu wel verbetering in komt.. En nee, niet dankzij het ziekenhuis, maar dankzij een irirscopist.. Ja letterlijk in iemand zijn ogen kijken..;-) 

Al een poos word ik van kastje naar de muur gestuurd in het ZH, volgedauwt met medicatie, morfine, anti-krampmedicatie, ontstekingsremmers, maagbeschermers, pijnstillers etc etc etc en noem de hele apotheek maar op... Vreselijk... En toch staan ze op hun manier voor een raadsel.. Want ik voel(de) mij de godgansedag misselijk, overgeven, en afvallen, pijnscheuten met vlagen etc... 

Halverwege mei is er toen een galsteen geweest (zelf uitgescheiden).. En de afgelopen MRI-scan was de galblaas leeg, en ondanks de iets verhoogde waarden, geen indicatie tot opereren, want iemand met galblaasproblemen zit wel op 400... Ook ietswat verhoogde schildklierwaarden, maar niet noemenswaardig dat ik daar last van hebben, en ga maar zo door.. Nog wel een CT-scan gehad, meer naar eigen vragen omdat ik in t verleden een flebogram moest ondergaan, maar toen bleek ik als verassing zwanger te zijn van de jongste en kon t hele feest niet doorgaan..

a fijn... vanaf halverwege mei al thuis zitten, en nog steeds rond huppelen met klachten werd ik t een beetje heel erg zat... En ben ik  met mijn kennis verder gaan kijken, of er iemand is die mij gericht kan behandelen.. En die vond ik de irisscopist dus! En hij kon alles op noemen, wat ik in het verleden heb gehad, en zelfs dat artsen het probleem niet aanpakken omdat de waarden volgens hun nog binnen de norm liggen... Terwijl we allemaal verschillen en we weten 1 ding uit balans de rest van je lijf uit balans..

Mijn galblaas schijnt 40% teveel aan gal aan te maken, en daar heb ik nu druppels voor gekregen, en vit. D heb ik meegekregen.. Wel was 1 advies, om met alle andere medicatie per abuis te stoppen (was geen nodige medicatie dus was geen probleem..). 

Zo gezegd zo gedaan, en ik ben meteen gestart met zijn medicatie, en jeetje wat ben ik ziek geweest... Goed ziek geweest! Maar om daarna mij langzaam beter te voelen en dat na bijna 9 maand ziek geweest te zijn.. Vanmorgen weer kunnen eten, zonder meteen te spuugen... Wat een verandering.. Alsof mijn lijf aan het ontgiften is of iets.... ALsof het nu wel iets doet waar het voor bedoeld is.. En ik ben er nog niet... Maar ik heb zoveel vertrouwen erin!

En ik duim en hoop dat het zo goed blijft gaan, want eigenlijk willen volgend jaar ergens, als het ons weer is gegund, gaan voor een derde spruit! 

En met Jelle gaat het super, vandaag weer voor het eerst naar school geweest na de vakantie, en hij vond het fantastisch! Wilde niet mee naar huis, en had hoe hij het zegt: Jus e mist oftewel juf gemist...;-) hahahha

Liefs!