Bevallingsverhaal!!

Hallo lieve meiden,

Eventjes de rust en de ruimte voor mijn bevallingsverhaal.. Vandaag officieel de uitgerekende datum, en inmiddels al ruim 2 dagen mogen genieten van onze tweede zoon en broertje Jochem.. Het gaat gelukkig redelijk goed hier.. Jochem heeft wat last van darmkrampjes, en reageerde hier afgelopen nacht best heftig op, dus niet zo'n beste nacht gehad.. Gelukkig heeft manlief vakantie, en heeft mij vannacht heel goed bij gestaan zodat ik ook wat rust kon krijgen.. Vandaag heeft Jochem zich uitstekend herpakt, wel wat voor de darmkrampjes gehaald op advies van de VK.. Vannacht was ik ineens heel erg onzeker en was er wat paniek in mij.. Daarom komt de VK morgen ook nog even extra bezoekje brengen.... Tot nu toe geen angsten nog, dit met het oog op de postpartum depressie na de zwangerschap van Jelle... Wel voel ik mij emotioneel een beetje labiel, alles is best overweldigend weer, maar heb het minder dan bij Jelle destijds, zolang niemand er maar over begint wat betreft het woord 'kraamtranen' hahahaha... 

Ook wil ik iedereen bedanken hier voor de steun en interesse in de zwangerschap, ik ben nu misschien niet zo actief op babybytes, maar dat lijkt mij logisch momenteel hihihi... Iedereen ook ontzettend bedankt voor de vele felicitaties rondom de geboorte van Jochem! Waardeer dit enorm, en doet me allemaal erg goed!! Ben overigens echt heel erg blij dat mijn lijf weer van mij is, dat voelt zo fijn!! Ook dit gevoel had ik toen bij Jelle niet, ondanks dat ik blij was dat hij er was, ik kon het toen allemaal moeilijk verkroppen dat maanden van misselijk zijn en pijn hebben (op de pijn na dan) ineens voorbij was.. Hopelijk blijft dit zo! Ik voel mij momenteel heel gelukkig, maar nu ik dit zo tik voel ik mij emotioneel weer wat opgelaten.. Alleen ditmaal zonder angst! Hoe fijn is dat! Ik ben blij als ik straks kan werken aan mijn herstel! Ik wil dit mijn lijf ook gunnen de rust en ruimte om helemaal te herstellen.. Hopelijk gaat het 'afsluiten' van de zwangerschap  straks makkelijker dan bij Jelle.. Het is natuurlijk ook weer een pittige tijd geweest, en ik herinner mij nog als de dag van gisteren dat ik te horen kreeg dat we een tweede kindje (toen kwam het onverwacht) mochten verwelkomen.. Een spannende tijd gingen we weer in! En wat heb ik deze zwangerschap meer kunnen genieten.... 

Maar goed, even tot de order van de dag, het beloofde BEVALLINGSVERHAAL;

Vrijdag 18 Juli, gebeld met de VK, ik was op, 39 +4 weken zwanger, en mijn lichaam gaf aan het zwanger zijn niet meer te kunnen trekken.. VK gebeld met de vraag of ze mij konden strippen eventueel.. VK gaf aan dat hij dit wel wilde doen, maar alleen mogelijk voor meer onrust kon zorgen, en het misschien beter was om tot 21 Juli, bij de volgende geplande afspraak er opnieuw over te hebben met zijn collega.. Baalmoment voor mezelf, maar legde mij hier uiteindelijk bij neer..  S'avonds besloten op tijd in mijn bed te gaan als het lukte, om nog wat rust extra te pakken, nooit in mijn achterhoofd het idee, dat het bijna zover zou kunnen zijn.. Geen tekenen helemaal niets.....

Uiteindelijk werd het stukje van op tijd naar bed gaan niet, want had de humor weer te pakken met manlief, en zaten we samen gezellig televisie te kijken, 23.00 uur... Mwoah schat, ik voel me moe, ik ga nu wel naar bed, maar dit keer wou ik persee niet beneden slapen, maar voor de verandering eens weer gezellig boven... Manlief volgde al snel, want ook hij had het wel zo'n beetje bekeken..  Rond de klok van half 3, hmm stomme indalingspijnen... Even omdraaien in bed, wat zonder papegaai boven je niet gemakkelijk gaat, maar het was gelukt... SCHRIK! Ik plas volgens mij iets in mijn broek..... Met moeite hup het bed uit.... Ohh ik plas nog meer in mijn broek, auw kramp in mijn buik volgde al snel.. Eerst maar naar de wc, ondertussen alles zeiknat, en krachtige krampen... Aaah! de weeen dus....

Vruchtwater bleef ik verliezen, en was mooi helder, alleen dit keer zonder vlokjes......  Toch gauw manlief geroepen, dat het volgens mij nu toch echt wel begonnen was... Auw weer een wee, en die volgende elkaar steeds netjes op, was gevoelig maar te doen.. Manlief mompelde in soort van slaap, dat ik eerst maar lekker op bed moest gaan liggen, en vervolgens gewoon moest gaan slapen... SCHAT, je moet NU wakker worden, want mijn vliezen zijn gebroken, en heb al weeen, bel alsjeblieft de VK op.. Uiteindelijk drong dat stukje door, en ondertussen dat hij de VK belde zocht ik wat droge kleren en belde ik mijn moeder, die op Jelle zou passen.. Daar was Tjibbe aan de telefoon, die ik die ochtend nog had gebeld met de vraag om de strippen, nooit gedacht dat ik hem die nacht ook werkelijk nodig zou zijn.. Tjibbe zou bellen naar het ziekenhuis met de vraag of er plek vrij was voor de poliklinische bevalling, en gelukkig dat was er!! Wij alles bij elkaar zoeken, nog gauw, en gewacht op mijn moeder, en daarna hup de auto in, onderweg naar het ZH.. Onderweg naar het ZH merkte ik dat de weeen heviger werden, en korter op elkaar kwamen..

Om kwart over 4 in de nacht waren wij ongeveer in het ZH, VK wachtte daar op ons, en meteen werd ik doorgereden naar de verloskamers.. Even toucheren, en ik zat al op een keurige ruim 5 cm.. Dat word geen pijnbestrijding dame, maar om het kindje wat verder te laten indalen, mocht ik onder de douche, en wat voelde dat fijn om de weeen op deze manier te kunnen opvangen.. Uiteindelijk had ik een druk gevoel van onder, en was het zat om in de douche te staan.. De kraamhulp was er inmiddels ook in het ziekenhuis, en ook net als Sander een goede steun.. Eenmaal getoucheerd, en ik zat op een keurige 9cm, en mocht even een stukje meepersen.. En na iets voor 5 uur zat ik op de magische 10, en voelde ik een enorme persdrang, ineens dacht ik; Nee dit word hem niet, hou maar op, maar de VK gaf aan, als je nu perst, dan is het er.... En ja hoor, daar was hij bij de tweede persdrang, onze tweede zoon en broertje Jochem Wietse Ruben, roepnaam; Jochem! Om 5.05 uur! En genieten doen we zeker van ons mannetje!! Wat een geweldige bevalling!!