Hallo Lieve dames!!
Alleerst iedereen bedankt voor de beterschapswensen etc... Super lief zeg!! Inmiddels gistermorgen weer lekker thuis gekomen, helemaal opgelapt.. Momenteel zit er een verkoudheidje me te treiteren, maar dat is niet zo erg, en wat keelpijn etc.. Maar gaat wel weer over hihiihii.. Wat is het fijn om weer thuis te zijn, mijn zoon bloeide helemaal op! Volgens mijn man was hij zondagmiddag/avond helemaal beduusd, en toen mijn moeder kwam, kon er geen lachje vanaf... Normaal lacht hij altijd, maar hij voelde zich niet plezierig.. En wat voelde ik mij schuldig zeg.... En dan gaan er veel vragen door m'n hoofd, die ik mij liever niet afvraag. Vind het heel moeilijk om dan te horen dat mn mannetje zo beduusd is toen ik weg was, aan de ene kant ook wel een mooi iets, maar toch... De verloskundige van het ziekenhuis vond ook dat ik snelopgelapt moest worden, en snel naar huis weer moest vanwege dus dat mn zoontje zo beduusd was. Mocht van haar geen verwijten maken naar mezelf, en genieten van deze zwangerschap. Het hoort zo te zijn, en het hoort bij jullie, dit kindje in jou buik, wil graag bij jullie gezinnetje horen meid! Die woorden die de verloskundige uitsprak deden mij weer goed!! Omdat ik natuurlijk van sommigen veel commentaar had gehad op deze snelle zwangerschap na de bevalling, voel ik mij dus heel snel schuldig, vooral omdat ik denk niet goed genoeg voor mijn zoon te kunnen zijn. Ook al moet je, je niets aantrekken van negativiteit en negatieve reacties, het komt dan juist extra hard door.
Agh we zijn nu weer heerlijk thuis, en moet de komende week echt rustig aan doen. Ze vonden dat ik nogal veel hooi op mn vork nam, terwijl ik het zelf anders zie. Ik moet weer meer leren doseren. maar vind dat erg moeilijk, omdat er mensen zijn die verplichtingen en eisen aan mij hebben en kunnen hebben.. A.s donderdag mag ik weer naar de VK, en vrijdagochtend moet ik weer naar de bedrijfsarts. Zit momenteel voor 50% in de ziektewet, dus werk nu zo'n gemiddeld 10 uur per week, werk in de thuiszorg, momenteel alleen ochtenden omdat ik me dan juist op zn best voel. Ik durf ook niet te vragen of het misschien nog wat minder kan. Maar vind bijv. 3 ochtenden achter elkaar om aan mijn uren te komen best pittig, maar voel me dan echt een aansteller tegenover mn collega die ook zwanger is, verder dan mij en gewoon haar volle 20 uur werkt...... Zit een beetje in een dubio hierover... Doorbijten, met als gevolg uiteindelijk weer uitgeblust te zijn en weer een opname, wat eigenlijk niet kan, mijn man werkt fulltime, en mijn zoontje die mij ook keihard nodig heeft.......???????? Ik denk er nog even rustig over na nog.... Misschien jullie een idee dat mij op weg kan helpen?? Ik vind werken heerlijk, dat breekt de dag, versnelt de zwangerschap. Maar vind het momenteel vanwege de misselijkheid behoorlijk pittig.. Bij mn zoon kon ik geeneens werken tijdens de zwangerschap.. En nu kan ik iets... Maar 2 ochtenden achter elkaar is mij meer dan genoeg... En anders inplannen is bijna niet mogelijk, of toch?? i.om de bedrijfsarts.. Naja we zullen zien.. Ik houd jullie op de hoogte!!!
Nogmaals bedankt iedereen!!
Liefs!
reacties (0)