Termijnecho

Gisterenmiddag de termijnecho gehad, eerste afspraak bij de VK. Gelukkig was het maar heel even wat informatie uitwisselen bij de assistent en daarna konden we door naar de VK voor de echo en de overige vragen. Nou daar lig je dan. Het uur van de waarheid. Zit ons kindje er nog en ziet het er allemaal goed uit. Ze zet dat ding op mijn buik en zag eerst niks en toen....JAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA kindje met kloppend hartje!! Wat is dat toch prachtig om te zien. De VK heeft 3 pogingen gedaan om ons kindje op te meten, maar hij is net zoals zijn moeder niet blij met mensen met een camera.. Hij bewoog ontzettend veel. Was zo leuk om te zien!! maar lastig voor een goede meting. De eerste meting gaf 10 wk en 2 dg de andere twee metingen gaven 11 wk en 2dg aan. Ze heeft het nu even gezet op 11 weken en 0 dagen (gemiddelde) maar moet volgende week dinsdag terug komen voor een nieuwe echo. Kijken of ons kindje nu wel goed goed in beeld wil en stil wilt liggen.

Ik was aanvankelijk wel blij met de twee andere metingen. Want 1) ik dacht zelf nl een week verder te zijn. DE gyn heeft toen aangegeven dat ik een week minder ver ben. (zie mijn andere blogs) en nu zie je dan toch dat je gevoel waarschijnlijk gelijk heeft. en 2) de 12 weken grens komt dan ineens heel snel dichterbij. en dan kunnen we het gaan vertellen. Ik vertel het vandaag alleen aan mijn lg. WAnt ik kon natuurlijk alleen weer onder werktijd terecht en ben wel klaar om elke keer mijn verlof in te zetten, terwijl ik er bijzonder verlof voor krijg. Daarnaast wordt ik doorverwezen naar de POP poli aangezien ik medicijnen slik voor paniekaanvallen en dit onder begeleiding van die poli moet gebeuren. Gelukkig hebben ze zo'n poli in het ziekenhuis waar ik wil bevallen. Maar ja dat zullen wel weer afspraken zijn op tijden dat het met mijn werk niet altijd lekker uitkomt en dan wil ik dat mijn lg het nu vast weet.

Mijn echo foto staat bij mijn fotoalbum. Voor degene die het leuk vinden...nu maar hopen dat de echo van volgende week 12 weken aangeeft. Dan gaan we het aan de familie vertellen en daarna de vrienden en collega's. Hebben nog wel nagedacht over hoe we het gaan vertellen, maar eerlijk gezegd zijn we er nog niet overuit...we hebben nog een week of 2 weken om daar over na te denken...

Nu maar hopen dat alles verder goed gaat...en hopen dat de kwaaltjes iets afnemen. Zeker dat opgeblazen gevoel..