En dan is het bijna zover.....

Ik schreef mijn eerste blog hier op BabyBytes in 2019, toen ik mijn hart wilde luchten na de geboorte van het kleinste mannetje — een zwangerschap die eindigde in een missed abortion na ruim 15 weken. Achteraf bleek de navelstreng de boosdoener te zijn; hij zat er helemaal in verstrikt. Blijkbaar was het een druk mannetje daarbinnen.

Na zo’n verlies voel je vooral leegte. Een leegte die je instinctief wilt opvullen. Toch bleek opnieuw zwanger worden niet voor ons weggelegd. Uiteindelijk hadden we er ok vrede mee. We waren al gezegend met drie prachtige dochters, en alles had zijn reden.

In 2022 werd ik onverwacht weer zwanger. Die zwangerschap eindigde in een vroege miskraam. Ook dat konden we accepteren. We zaten midden in een verhuizing en, gek genoeg, ondanks de positieve test voelde ik me toen nooit echt zwanger. Blijkbaar was dat mijn laatste blog hier, ik had helemaal niet op mijn netvlies dat ik dat had geschreven. Grappig om dat terug te lezen na jaren ;-)
Toen was goed zo achteraf. Voor het eerst in ons leven hadden we écht vrede met het idee dat er geen vierde zou komen.

Onze jongste zou bijna naar de middelbare school gaan, we wilden reizen, en het leven met tieners bracht een nieuwe dynamiek. We genoten volop van het leven met z’n vijven. In juni 2024 trouwden we — na 23 jaar samen — een prachtig moment, bewust gekozen nu de meiden wat ouder zijn.

En nu… zit ik hier. 37 weken zwanger. De onrust giert door mijn lijf, want ik hoop zo dat de kleine nog zeker twee weken blijft zitten. Want ik geniet. Echt, nu, volop van deze zwangerschap.

Twee maanden na ons huwelijk werd ik onverwacht zwanger. Niet gepland, maar zoals de afgelopen jaren ons hebben geleerd: alles heeft zijn reden. En ik zal eerlijk bekennen dat ik er heel erg aan moest wennen in het begin en ook af en toe druk maakte of ik hier wel klaar voor was. Helemaal opnieuw beginnen. Maar daar heb je 9 maanden voor en ik kan nu niet wachten. Hoewel ik geniet en hoop nog even zwanger te blijven tot minstens de 39e week. Er is nog zoveel te doen en ik geniet echt even van die buik. 

Mijn dochters worden binnenkort 12, 14 en 18. Het is lang geleden dat ik hoogzwanger was, laat staan bevallen of borstvoeding gaf. Ik was 21 toen mijn oudste werd geboren, en ben nu 39. Het voelt alsof ik in een nieuw hoofdstuk stap.

En straks… gezegend met een zoon. Een compleet nieuwe ervaring na al die meiden.

Genoeg om over te schrijven dus.

Wordt vervolgd.