Alles gebeurd voor een reden..!

Lieve BB vriendinnen,


Het is echt zoooo lang geleden dat ik een blog geschreven heb.
Mijn kleine meid is 2 jaar en 3 maanden. Mijn zoon is alweer 3 jaar en 4 maanden.
Nog even en hij gaat alweer naar school. Wat is de tijd toch voorbij gevlogen.
Na de geboorte van de 2e hadden we besloten dat we compleet waren. We heb en 2 prachtige gezonde kinderen, een jongen en een meisje wat wil je nog meer? Ook praktische redenen maakte deze beslissing een feit.
Toen opeens zwanger van nr3 door verandering van de pil, ik was ziek etc denk ik dat het mis is gegaan.
Wat waren we geschrokken en van slag. Alle plannen lagen overhoop. Eindelijk voelde ik mij weer lekker in mijn vel, sliepen de kinderen door en kon ik echt genieten. Na veel praten en discussie een afspraak gemaakt bij de abortus kliniek. We stonden er niet allebei 100% achter maar dit was het verstandigst. Ik sportte 3x in de week. Ik had net een paar maanden geleden een borstvergroting en mini buikwandcorrectie gehad. Wat waren dat zware weken. Maar 1 dag voor de afspraak met de kliniek dacht ik nee ik kan dit niet. Niet na alles wat ik mee gemaakt heb. Dit kindje was bestemd. Alles gebeurd toch voor een reden. Wie ben ik om zijn of haar leven af te nemen. We hebben de afspraak afgezegd. In plaats daarvan een afspraak met de vertrouwde VK praktijk gemaakt. We keken echt uit naar de 1e echo. Doordat ik zoooo moe was maakte we zelfs nog grappen van stel het zijn er twee. We gingen onze koersen veranderen en de praktische dingen daad zochten we oplossingen voor. We hadden al namen en de kinderen wisten dat ze grote broer en grote zus zouden worden.
Tja... Toen de 1e echo het voelde daarvoor al niet goed maar toch je wil positief blijven.
Eenmaal bij de VK aangekomen, via de buik echo lukte dit niet. Toen een inwendige echo en met moeite wat gevonden. Helaas zag ik geen knipperlichtje. Wat de VK ook deed het beeld veranderde niet. Ons wereldje stortte in. Was dit onze straf omdat we het eerst niet wouden? Uiteindelijk doorverwezen naar de GYN die trok na een paar dagen ook de zelfde conclusie. Helaas.....
We hebben allebei flink gehuild.
As vrijdag heb ik een curretage want het komt niet vanzelf los.

Alles gebeurd voor een reden. We hebben veel gepraat en het eerste wat we allebei dachten was. Nee we zijn toch niet compleet. Dit is gebeurd zodat er ruimte werd gemaakt voor een ander kindje die op ons aan het wachten is. Al die praktische dingen en de overige redenen om geen kindjes meer te krijgen die beteken niks meer.

We gaan het rustig aan doen. Eerst dit verwerken, in juni en september op vakantie en daarna gaan we er weer voor. Dan gaat de oudste een maand later naar school. Voordat het raak is en de 3e geboren is gaat de jongste ook al naar school.

Die praktische dingen, ja daar kunnen we nu voor sparen en aan werken.

Alles gebeurd voor een reden...!