Ik heb jullie advies nodig!!
Hallo allemaal,
Ik weet niet zo goed waar ik moet beginnen het is een lang verhaal en hoop dat jullie mij advies kunnen geven. Ik heb het echt nodig. Ik had best een moeilijke start toen ik hoorde dat ik zwanger was. Ik ben niet getrouwd en ben best wel religieus opgevoed. Gelukkig waren mijn ouders super lief en hebben mij gesteund en geholpen waar ze maar konden. Ondanks dat iedereen mijn ouders hadden verteld hoe het wel moest. Mijn ouders hebben mij alle vrijheid gegeven en als ik hulp nodig had moest ik dit aangeven en stonden ze klaar. Helaas ging niet alles even makkelijk. Ik had een normale tot goede band met mijn schoonmoeder. Altijd al gehad.
Voor mijn zwangerschap had ik geen contact met haar omdat zij vond dat haar zoon te weinig bij haar langs kwam en ik hem van haar had afgepakt. Toen ze hoorde dat ik zwanger was berichtte ze mij om te vertellen hoe blij ze was. Al vanaf het begin van mn zwangerschap zei mijn schoonmoeder dat ze wel ging oppassen. Ik kon geen ja of nee zeggen. Ze bepaalde dat wel even. Mijn vriend en ik hebben daar niets op gezegd om haar maar niet te kwetsen. Ze wilde bij de bevalling zijn en was gekwetst dat ik graag bij de eerste keer alleen met mijn vriend wou zijn. Toch kwam ze wel even binnen wandelen toen ik aan de weeën opwekkers zat en bleef uuureen door ratelen. Ik durfde niet zo goed wat te zeggen. Tot het moment dat de verloskundige zagen dat ik het er moeilijk mee had. Er werd gevraagd of ze wou vertrekken. Ze belde om de 5 minuten of berichtte non stop. Ze had mijn vriend gezegd dat hij haar moest berichten als ik zou gaan bevallen. Mijn vriend was wat gaan eten omdat ik 24 uur lang weeën had. Toen hij net terug kwam gelopen was ik al bezig met bevallen. Hij probeerde mij hierbij te steunen en toen mijn zoontje was geboren stuurde hij mijn zusje een berichtje met foto dat hij was geboren. Hier was zij echt woest om. Want zij had het anders voorgesteld. Want zij moest de eerste zijn. Binnen 10 min was zij samen met mijn ouders en zusje broertje schoonbroertjes etc in het ziekenhuis. Zij en mijn moeder mochten als eerste de baby zien. Toen mijn moeder mijn zoontje zijn handje wou vasthouden. Sloeg mijn schoonmoeder de hand van mijn moeder weg. En schreeuwde neeee dat mag je niet doen. Ik was op dat moment 5 minuten geleden gehecht en was kapot dus alles ging aan mij voorbij. De rest van de familie mocht van haar naar binnen en moest binnen 3 minuten weg want zo wou ik dat?? Ik had niks gezegd want ik stond te douchen en iedereen was opeens weg. Na een tijd waren mijn vriend en ik bij haar thuis. Haar vriendinnen kwamen ook langs en ik kreeg geen enkele kans om ook maar op 1 vraag te antwoorden. Ze liep de hele tijd met de baby te tillen en aan iedereen te vragen wie hem vast wou houden of wou voeden. Wanneer ze mij iets vroegen was zij degene die antwoordde voor mijToen vertelde ze mij dat ik een flesje moest maken omdat hij honger had en zij hem dus kon voeden. Ook dit heb ik maar gelaten omdat ik haar niet wilde beledigen of iets gemeens wou zeggen waar haar vriendinnen bij waren.
Mijn moeder had ik een avondje op laten passen want mijn moeder woont 5 min van mij vandaan en schoonmoeder 30 min. Toen zij dit hoorde riep ze; owww mocht zij wel oppassen en ik niet?
Ik weet niet meer zo goed wat ik moet doen. Dit zijn maar kleine voorbeelden. Ze legt hem iedere keer op zijn zij als ik zeg nee gewoon op zn rug leggen. Ze maakt hem wakker als hij slaapt. Staat iedere week op de stoep vanaf de bevalling. Vanaf 10 uur in de ochtend. Alles weet ze beter en dat zegt ze ook. Hij was aan het huilen en ze kwam binnen gelopen. Riep ze. Ahhww doet ze niet goed haar best??? Ben je daarom zo aan het huilen. Op dat moment kon ik wel janken. Ik uit me niet zo snel en vond dit wel hard aankomen. Dus was maar weg gelopen. Nu heeft ze bepaald dat zij 4 dagen in de week wil oppassen en heeft een bedje en een box gekocht. Ik heb haar nog helemaal niets gevraagd of überhaupt een ja gegeven. Liever heb ik niet dat ze oppast. Ze respecteert mij totaal niet en kon niet geloven dat ik moeder ging worden want dat pastte totaal niet bij mij. Mijn leven zou voorbij zijn met een kind. Vertelde ze mij toen ik net een paar dagen thuis was na de bevalling. Haar zoons heeft ze ook niet echt onder controle gehad en had haar oudste zoon al vanaf zijn 15e uit huis getrapt. En vaak heeft ze ook een aantal jaren achter elkaar geen contact met haar kinderen. Ik wil niet dat mijn zoontje dit hoeft mee te maken.
Help me out!! Ik weet niet zo goed of ik nou overdrijf of dat ik het verkeerd zie. Ik wil niemand kwetsen.
reacties (0)