Echo, roze wolken en vakantie

Wat was ik nerveus in de ochtend van 7 mei!!! Die dag zal ik nooit meer vergeten want toen we eindelijk naar de echokamer geroepen werden, ik ging liggen en de monitor zag stond mijn leven even stil... En die van mn liefje ook, met tranen hebben we vol verwondering gekeken naar het prachtige kindje in mijn buik. Gewoon al helemaal compleet en groter dan we dachten. Het kindje maakte ook een paar bewegingen voor ons, eerst dacht ik dat het kwam omdat ik mn buik niet stil genoeg hield maar toen ik me heel stil hield zag ik ook echt dat de armpjes en beentjes bewogen. Zo een mooi gezicht! En het hartje; ik zag het eerst niet kloppem want ik wist niet hoe ik moest kijken maar toen wees ze een knipperend lichtje aan.. Het goede nieuws hield maar niet op; gelijk 5 dagen vooruit gezet waardoor ik de dag erna al naar week 11 kon! Nog een paar dagen eerder bij het eind van trimester nummer 1! En daar was ook gelijk de échte roze wolk, ik kon alleen nog maar glimlachen en nog meer van mijn vriendje houden dat wij dit samen gaan doen..
Nu zit ik op een luie stoel aan de zee met een colatje te genieten van 33 graden en 2 weken rust in het vooruitzicht. Nog wel misselijk van tijd tot tijd en een beetje wennen weer aan het eten (ben eerder in azie geweest maar toen niet zwanger...) maar oh wat is dit genieten!

Oja en de jongensnaam weten we al! En we gaan een pretecho doen, rond week 17. Dus als het een meisje wordt dan moeten we gewoon heel hard gaan nadenken.

Liefs!