Verhaal over vorige week aangaande men relatie

Vorige week dinsdag was het Noah zijn eerste verjaardag. Voor de gelegenheid is zijn papa Philipp eindelijk eens gekomen op de maandagavond tot de zaterdagavond! Omdat we maar laat toekwamen thuis ging ik Noah laten liggen in zijn bed, maar terwijl men moeder en broer hem bezighielden heb ik hem toch uit zijn bedje gaan halen. Die eerste ontmoeting tussen Noah en zen papa verliep niet zo vlot. Noah ziet bijna nooit andere mensen doordat ik nog bij men moeder woon en zo moet hij nooit naar de creche, en wanneer hij dan vreemden ziet is hij wat bang. Dus Noah moest ook zen papa niet hebben. Hij wou wel naast hem zitten, maar op zen schoot was niet OK. Het heeft hem een dag of 3 genomen om te wennen aan zen papa. Van de moment dat ik Philipp terug zag, merkte ik dat mijn gevoelens voor hem nog altijd even sterk waren als anderhalf jaar geleden. We zijn uit elkaar gegaan begin mijn zwangerschap maar niet omdat we elkaar niet meer graag zagen. We moesten het wlkaar dan ook niet duidelijk maken toen we elkaar terug zagen. Meteen nam hij me in zijn armen en ik knuffelde hem terug, er waren geen woorden voor nodig. En we zijn in die kleine week weer heel close geworden. Nu is hij terug in Parijs voor enkele maanden maar hij belt me elke avond op Facetime en zend elke dag, bijna de hele dag door, via whatsapp en iMessage. Nu zend hij bijna de hele dag door: 'I love you so much' (hij spreekt geen Nederlands, hij's een Filipijn die in Parijs woont en we praten altijd in het Engels) En die paar dagen bij elkaar voelden goed aan. Ik heb er eindelijk een goed gevoel bij. Eindelijk heb ik eens het gevoel dat alles goed gaat gaan. Voor enkele dagen waren we een gelukkig gezinnetje en dat geeft me het geduld dat ik anderhalf jaar geleden niet had. Nu gaan we het papierwerk beginnen regelen en dan kan hij over een paar maanden hier komen wonen en zijn we eindelijk een gelukkig gezinnetje. Ik weet al dat hij met me wilt trouwen, maar ik wil het alleen gevraagd worden op een mooie manier (ben daar redelijk ouderwets in). We willen dan volgend jaar kijken om ons eigen huisje te huren en dus hier weg te gaan bij men moeder. En we willen (als ik nu niet per ongeluk zwanger ben) over 2 jaar ongeveer proberen voor een dochtertje. Je zou bijna beginnen gaan geloven in ware lievde. Maar na bijna 12 jaar me ongelukkig te voelen (ondanks de zwangerschap en geboorte van men zoontje want die periode was een hel voor me maar dat heeft niks te maken daarmee maar met het feit dat ik er grotendeels alleen voor stond) kan ik nu zeggen dat ik me gelukkiger begin te voelen.