Verjaardag

Fredje heeft haar verjaardag zelf, buiten het eten van de taart in Oostenrijk, doorgebracht in de auto...13,5 uur wel te verstaan...:-) En ze vond het prima...veel geslapen, af en toe eens stoppen en toen we 's avonds laat thuis kwamen moest ze toch wel even wennen aan het huis...heel grappig! Na een rondleiding ging ze weer gewoon slapen. De volgende ochtend was het uitpakfeest en dat vond ze hartstikke leuk (het papier dan haha!).

Het weekend daarna hebben we haar verjaardag voor haar vriendjes en vriendinnetjes en familie gevierd. Wat een afzeggingen toch nog op het laatste moment. Daar baalde ik eigenlijk wel van. Zit je daar met een megataart voor 35 personen (die zo goddelijk was dat ik het weer niet jammer vond dat ik 3 stukken moest eten...:-) en allemaal uitdeelzakjes voor de koters. De één was ziek (waterpokken...groot gelijk dat je thuis blijft!) waardoor de ander ook niet kon komen. Eén zat in de Efteling maar was het vergeten, één ging op wintersport, de ander naar de Huishoudbeurs (wat is nou belangrijker...duhuh!!), weer nog één was ook ziek (begrijpelijk dat je thuis blijft), weer nog een stel had net besloten uit elkaar te gaan, dus die kwamen allebei niet, mijn opa was ziek, mijn tantes die ik had uitgenodigd en die nog niet hadden afgezegd, kwamen toch ook niet opdagen en het grote zusje van een baby-vriendin van Fredje had gewoon geen zin om mee te komen (zou ik ook misschien niet doen als ik 7 was)...MAAR HET IS WEL FREDERIEKE'S EERSTE VERJAARDAG...BOEHOE! De dag verliep dus rustig...een paar mensen 's morgens, opa en oma, 4 mama's met kinderen 's avonds en de volgende dag mijn oma, mijn ouders, vrienden met kind en een vriend van ons.

Ik heb er een beetje een lauw gevoel aan over gehouden...eigenlijk had ik het me anders voorgesteld...uitbundiger, feestelijker....misschien had ik dat gevoel meer gehad als we het op haar eigen verjaardag hadden kunnen vieren.

Maar wat zwets ik nou eigenlijk...ík vond het dan wel een beetje mwa mwa, maar Fredje vond het allemaal prima. Niet al te veel mensen en al zeker niet allemaal tegelijk, veel bonnen (dus niet de bergen kadoos waar ik voor vreesde, maar die ik stiekem toch ook wel leuk had gevonden) (maar we gaan natuurlijk wel lekker leuke dingen voor haar kopen!), ze heeft lekker kunnen spelen en mocht zomaar 5 tucjes opeten...wat een feest! De slingers vond ze machtig, de taart kon haar niet echt bekoren (halllloooooo dat snap je toch niet...:-)), ze wilde zelfs geen hapje. Dat wat ze wel wilde was lopen als een dolle achter haar vliegtuig. Helemaal geweldig vindt ze dat...het liefst zo snel mogelijk, muziekje aan, onder de tafel door...als het maar gek is!

Kortom, wij waren na een weekend afgepeigerd (want of je nou 15 of 35 mensen krijgt, je blijft lopen), maar Fredje vond het allemaal wel prima. En daar was het natuurlijk wél om te doen.

Op naar de volgende verjaardag!