Schoonfamilie

Klinkt mij als een narcistische schoonmoeder.

Google maar eens op narcisme en je zal de overeenkomsten zien.

Het draait bij hun enkel om zichzelf en veranderen zullen ze nooit .

Zelfde situatie gehad ! Nu zien we ze al jaren niet meer . Mijn man wil absoluut geen contact meer met haar ! Ze probeerde ons uit elkaar te halen . Toneelspelen kon ze als de beste ! Maar karma bestaat ook ! Nu van niemand geen bezoek meer !

Als een van de weinigen denk ik, ben ik nooit zo’n voorstander van contact verbreken. Het blijven je ouders. Wij hebben ook een zeer moeizame relatie met mijn ouders gehad. Ten eerste omdat ze het niet eens waren met onze relatie en van daaruit gaat het stapelen.

Op een gegeven moment zagen we in dat zij de verwachtingen die wij van hen hadden niet waar konden maken dus was het aan ons om onze verwachtingen bij te stellen. Ze zijn nog hartstikke jong maar ondernemen nooit iets met de kleinkinderen. Had ik erg leuk gevonden maar helaas dus ik verwacht het niet meer van ze. En zo zijn er talloze voorbeelden. Nu zien we elkaar met verjaardagen (en dat zijn er veel in het jaar) en dat is prima. Het contact is goed. Praten over het verleden doen we niet want het lost niets op. Hun zijn nogal star in hun standpunten en blijven erbij dat hun houding oké was. En natuurlijk is er soms de pijn en het verdriet dat alles zo gelopen is maar daardoor heb ik juist wel meer energie gekregen om me op ons gezin te focussen. Ik ben blij dat we het contact nooit verbroken hebben en met alle broers en zussen bij mijn ouders komen en bij elkaar. Dat is me heel veel waard. En na al die jaren is er echt wel vooruitgang geboekt en dat stimuleert ons dan ook weer om het goed te houden. Het leven is niet alleen maar nemen maar vooral heel veel geven. En nee daar krijg je niet altijd wat voor terug maar dat hoeft ook niet. Het siert juist een mens die kan geven zonder iets terug te verwachten.

In jullie geval hebben jullie het contact verbroken maar stuur je wel een app. Wat wil je daarmee? Dat geeft namelijk ook verwarring. Als jullie het contact hebben verbroken maar je wilt wel contact dan zul je zelf die stap moeten zetten. En dan kun je best zeggen dat je het heel spijtig vind dat dit zo gaat/gelopen is maar dat je je gezin ook geen (groot)ouders wil ontnemen. Met verjaardagen nodig je elkaar dan bijvoorbeeld uit en verder laat je het erbij. Wie weet wat de toekomst brengt. En ja het is echt echt echt heel moeilijk. Want je zult je erbij neer moeten leggen dat hun voorttrekken maar je kunt daar niets mee. Dus probeer dat gedeelte dan ook los te laten.

Weet je meis, dit kost zoveel energie voor jullie. Het is enorm vervelend maar uiteindelijk zal geen contact meer met ze hebben ook veel meer rust brengen.

Het vreet aan jullie en die teleurstellingen zullen blijven.

Het contact is verbroken dus laat het ook zo. Geen contact meer opnemen, ook niet via de app. Telefoonnummers verwijderen of blokkeren. Blokkeren op alle socials etc. Voel je niet schuldig naar je kinderen toe. Ze zijn nog erg jong. Wat er niet is, missen ze ook niet. Ik vermoed dat het voor jou lastiger is om het ideaalplaatje los te laten. Neem aan dat je man hulp krijgt van een professional?

Mijn zwager (en mijn zus) hebben nu ook geen contact meer met zijn ouders. Ook zijn broer en zus hebben geen contact meer met hun ouders. Daar ging ook een jarenlange strijd/ellende aan vooraf. Voor nu is het goed. Hoewel het natuurlijk moeilijk is om helemaal geen contact meer te hebben met de ouders en zoiets tijd heeft om te helen, is de rust wel wedergekeerd en dat is een groot goed.

Zelfde situatie gehad ! Nu zien we ze al jaren niet meer . Mijn man wil absoluut geen contact meer met haar ! Ze probeerde ons uit elkaar te halen . Toneelspelen kon ze als de beste ! Maar karma bestaat ook ! Nu van niemand geen bezoek meer !

Zelfde situatie gehad ! Nu zien we ze al jaren niet meer . Mijn man wil absoluut geen contact meer met haar ! Ze probeerde ons uit elkaar te halen . Toneelspelen kon ze als de beste ! Maar karma bestaat ook ! Nu van niemand geen bezoek meer !

Hier praktisch dezelfde situatie. Verbreken en volhouden, en als dat lastig is, adviseer dan je man om in therapie te gaan. De hunkering naar herstel en contact is een traumareactie en een overlevingsstrategie van een jong kind dat nog steeds doorspeelt bij een volwassene. Ouders zijn echt heel lastig om het contact mee te verbreken, maar als ze zo met je omgaan dan is het letterlijk de moeite waard.

Ik begrijp je bezorgdheid om de kinderen, die had ik ook. Het is immers ook niet eerlijk hoe er met jullie en de kinderen wordt omgegaan, en daar wil je het liefst de kinderen niet mee belasten. Dit is wat ik heb geleerd uit eigen ervaring:

- Hopen dat je schoonouders alsnog de opa en oma worden die je je kinderen gunt, is jezelf telkens weer in je ziel laten trappen. Niet doen.

- Hopen dat je schoonouders eindelijk een keer het licht zien als je maar blijft onderhandelen en vragen, is trekken aan een dood paard. Niet doen.

- Je denkt dat je je kinderen tekort doet door geen contact te hebben met je schoonouders. Het tegenovergestelde is waar. Niet alle mensen zijn aardig. Door te blijven smeken dat horkerige mensen zoals je schoonouders jullie gezin beter behandelen, ipv jezelf te beschermen, leer je je kinderen dat dit is wat ze moeten doen als iemand ze zo laag, lomp en volkomen respectloos behandelt. Het enige wat werkt is afstand nemen en betere vrienden zoeken. Dat doet pijn als het om familie gaat, maar het is beter dan telkens weer gekleineerd worden.

- Als kinderen klein zijn, kan je ze in simpele bewoordingen uitleggen: “We gaan niet meer naar die opa en oma, want die doen niet lief tegen papa en mama.” Pas daarbij wel op dat de kinderen niet het idee krijgen dat je je kinderen ook zou kunnen verlaten als zij niet lief tegen jou doen. Maak het verschil duidelijk als ze de leeftijd daarvoor hebben. Bijvoorbeeld dat papa, en later jij en papa samen, jarenlang hebben geprobeerd om het toch fijn te hebben met opa en oma. Dat jullie steeds gevraagd hebben: “Doe alsjeblieft aardig tegen ons, wij vinden dit niet fijn en worden hier heel verdrietig van.” Maar dat opa en oma dit niet wilden en al die jaren gewoon doorgingen met gemeen doen tegen papa en jou.

Pas op dat je niet in details treedt over wat er is gebeurd, dat is te zwaar voor jonge kinderen. Maar vertel het wel zonder details. Ik vertelde mijn kids toen ze klein waren en vragen hadden over de details: “Dat mag je weten, en ik ga het je allemaal vertellen als je wat groter bent.”

Als je in detail treed, dan kunnen kinderen het gevoel krijgen dat ze het moeten gaan oplossen, of dat ze het kunnen oplossen. Dat doen ze ook zonder details, maar nog veel meer als je concrete voorbeelden geeft. Daarom leerde ik mijn kinderen van jongs af aan: “Als grote mensen ruzie maken, dan moeten grote mensen de ruzie ook weer oplossen, daar hoeven kinderen niet bij te helpen.”

En ook: “Als grote mensen ruzie maken dan kan dat soms heeeeeel lang duren.” Dit deed ik om verschil te maken tussen de bizarre ruzies tussen ooms, tantes, opa’s, oma’s etc in onze familie, en de kleine ruzietjes die in ons eigen gezin ook wel eens voorkwamen. Zodat mijn kinderen niet bang hoefden te zijn dat er bij ruzies binnen ons gezin hetzelfde zou gebeuren, dat ze niet bang hoefden te zijn dat ik het contact zou verbreken als ik op ze mopperde omdat ze iets stouts hadden gedaan.

Omgekeerd is niks vertellen ook geen optie. Kinderen voelen toch wel aan dat er iets speelt en maken het in hun hoofd dan veel groter dan wat het daadwerkelijk is, zelfs al is dat ook al heel groot. Wees wel eerlijk naar je kinderen. Je kan gewoon zeggen: “Ik vind dit heel lastig om te vertellen, en naar, en verdrietig, want ik vind dat opa’s en oma’s aardig moeten zijn. Ik vind dit ook heel naar en verdrietig voor jullie.” Op die manier zitten jullie samen in hetzelfde schuitje en kader je de ervaring als “Dit is ook niet fijn.” Kinderen begrijpen dat vaak wel. En ze zijn beter in staat om ergens mee te dealen als het benoemd wordt, als het gevoel dat ze hebben bevestigd wordt door jou als ouder. En als je daarna ook de helpende, positieve dingen benoemt: “Gelukkig houden wij (ons gezin) wel van elkaar en zijn wij samen.” Benoem met wie jullie het allemaal wel goed kunnen vinden.

Succes! En laat je niet ompraten door: “Het blijven je ouders…” etc. Je schoonouders spelen een sadistisch spelletje met jullie, laat jezelf daar niet voor misbruiken.

Inmiddels zijn mijn kinderen ouder en begrijpen ze de situatie wel. Wij hebben de keuze gemaakt om onze achternaam wettelijk te veranderen , zodat we die van hun niet meer dragen. Geen contact hebben geeft rust en we leerden ontzettend lieve buren op leeftijd kennen die de opa en oma rol met liefde op zich hebben genomen. Er zijn een heleboel lieve mensen op de wereld en meer wegen die naar Rome leiden.

Knuffel!

Maaike

Wat vreselijk, dat een moeder (jouw schoonmoeder) zo onderscheid maakte en maakt tussen haar kinderen. Hoe is dat toch mogelijk vraag ik me dan af, dat je dat je eigen kind kan aandoen he.

Ik zou me richten op jouw eigen gezin, ik begrijp wel dat het het lastig maakt omdat je ze overal tegen kan komen in de buurt.

Lijkt me heel complex.

Ik begrijp dat de relatie zeer moeizaam is en jullie veel gekwetst zijn. Ik snap dan ook dat je het contact verbroken hebt. Maar het is me niet helemaal duidelijk wat jullie nu willen, wat je vraag precies is.

Jullie hebben het contact verbroken, daarmee is de deur gesloten, dus gebeurt er nu niets meer. Maar je wil toch dat er iets gebeurt, je wil iets anders doen?

Ik denk dat je je het beste kunt richten op je eigen gezin en eventueel verwerking bij je man van het verleden en de relatie met zijn ouders.

Ik Zou het emotioneel sowieso proberen aan de kant te zetten. En zorgen dat ik uber gelukkig Ben met hun en dat zeker lekker uitstralen. Aan zulke lui heb je enkel ellende. Zorg goed voor je man, en jezelf. Zou mezelf en man niet laten steken in een wespennest. En die broer had ook wel voor je man mogen opkomen. Beetje weinig ruggengraat het had het contact mooi laten doodbloeden. Zou er niet te treurig om zijn, zowel dan hebben ze gewoon Macht over jouw emotionele gevoelens. Ik zeg altijd, hou je van me, prima ik ook van jouw. Zo niet Dan heb 1 persoon minder om je druk om te maken. Laat ze het lekker bekijken.

Ik begrijp niet zo goed waarom jullie contact zochten nadat jullie het contact verbroken hadden. Ik had daar zelf ook niet op gereageerd denk ik. Ik zou hulp zoeken om het te verwerken allemaal. Het lijkt jullie beiden heel hoog te zitten (wat terecht is) en alsof er misschien nog hoop is. Natuurlijk wil je dat het goed gaat, maar als er niet meer in zit dan platonische contact. Een stukje acceptatie naar de situatie. Ik denk ook dat je het juiste hebt gedaan om ze de kinderen ook af te nemen. De kinderen merken uiteindelijk ook dat er verschil is tussen hun en het neefje. Bespaar ze die ellende.

Ik zou het ook los laten. Zoek niet zelf meer het contact, het heeft je al zoveel verdriet en energie gekost. Sterkte ermee😘

Streep eronder, afscheid nemen en klaar.

Kon dat maar zo makkelijk, dat is het dus niet. Maar ik ging niet meer heen. Zou mezelf en gezin al deze teleurstellingen niet meer aan doen. Echt niet. Niks meer. Geen verjaardagen en geen kerst. Wat een rust. Misschien alleen de verjaardagen van de kids nog. Zij kunnen het niet helpen. Ik ben zelf ook wat selectiever geworden naar mensen die ook voor ons klaar staan of contact gewoon leuk en goed is. Daar stop ik tijd en energie in. En ik word er zelf ook blijer van. Succes met deze nare situaties allemaal. Maar ik zou geen moeite meer doen.

Verdrietig...maar afstand is het beste. Groot energielek die schoonfamilie. Hoe goed je ook je best doet, op wederkerigheid hoef je niet te rekenen. Nu niet, nooit niet. Je man is zijn hele leven al zo behandeld. Dit veranderd helaas niet meer. Verdrietig, maar waar. Heel veel sterkte met loslaten en succes met focussen waar je energie van krijgt én gelukkig van wordt❤️

Lekker laten gaan :-)

Oh mijn hemel zo herkenbaar!!

Mijn man woont al vanaf jonge leeftijd op zichzelf door alles wat er was gebeurd hij was ook elke x de slechterik zeg maar..

Sinds meerdere jaren weer contact met haar en het was prima alleen zijn broertje woont nog thuis en ze gaan elk jaar met kerst, sinterklaas , verjaardagen met hun 3 uiteten maar mijn man word nooit meegevraagd.

Nu hebben wij n dochtertje gekregen die is nu 2.5 jaar en al vanaf t begin is schoonmoeder jaloers maar komt nooit langs beloofd allerlei dingen aan de kleine die ze niet nakomt alleen om ons op te steuken.

Ze is kwaad omdat we haar niet op de kleine laten passen ( als je niet eens een band wil opbouwen hoef je ook niet op te passen).

Nu zwanger van de 2de en er komt nog geen proficiat of n lachje of hoe is t met je van af.

Heel moe word ik er van.

Geen band met je eigen zoon maar andere zoon krijgt echt ALLES. Geen band met kleinkind maar eist wel op te passen ehhmmm nee!

Onze 2de komt volgende maand ik ben n week na haar vrrjaardag uitgerekend zal ze ook wel weer kwaad om zijn.

Maar ik heb mn man gezegd wat jij doet moet je zelf weten maar diegene die er altijd voor ons zijn mogen eerst komen dus zij staat kwa bezoek achteraan in t rijtje en dat is dr eigen schuld.

Ik heb m gezegd je mag doen wat je wil maar bij mij over de vloer hoeft ze niet meer te komen ik bescherm mijn kinderen er tegen die veranderd niet. En mn man geeft me er ook gelijk in.

Het doet evengoed pijn tuurlijk! Maar soms voel je je beter en heb je minder stress zonder zulke mensen in je leven

Uit ervaring je kunt mensen niet veranderen. Dat moeten ze zelf echt willen. En ik herken gedeeltelijk wat je zegt hoor. Mijn kinderen vragen er steeds minder om en geven ook aan dat ze het verschil zien. Ik leg ze uit dat het niet aan hun ligt en dat ze fantastisch zijn zoals ze zijn.

Deur dicht houden, dat is wat ik zou doen.

Als ze zo omgaan met julie en kinderen dan ds groeten.

Geniet met je eigen familie, scheelt je veel irritatie en hoofdzorgen.

Je kinderen hoef zulke mensen niet te kennen , ook al is het familie , maar dat is mij mening . Ze zullen er niks aan missen behalve dat ze keer op keer buiten gesloten worden.

Geniet lekker met je gezin en de mensen die van julie houden , en denk niet aan de rest!! Want dat doen hun ook niet bij jou.

Gegeven moment ga het bij hun ook wel x fout hoor .

Veel succes ermee, en veel liefde toegewenst

Ik had denk ik al veel eerder het contact verbroken, knap dat jullie het nog zo lang geprobeerd hebben. Maar ik snap het hoor, je wilt het zo graag..

Maar sommige mensen willen/ kunnen het gewoon niet. Probeer het los te laten en focus op de lieve mensen die er om je heen zijn. Je kinderen kun je gewoon uitleggen hoe het zit. Het is helaas niet anders.

Laat het los! Sommige mensen worden met een reden uit je leven verwijderd. Ze verzieken je ziel en zuigen alle energie uit je. Blijf uit de buurt van zulke mensen zijn super toxic en zullen nooit hun fouten kunnen erkennen .

Ik zie geen enkele reden om contact met deze mensen te hebben voor jullie. Als je verhaal klopt, zouden ze jullie kinderen alleen maar pijn doen en afwijzen. De boodschap is heel duidelijk: zij willen niks met jullie. Waarom zou jij dan achter hen aan blijven lopen?

Mijn heel eerlijke antwoord, waarom is dat contact nooit eerder afgekapt? Er is zoveel onderhuids gekropen, je partner had al een trauma toen je hem leerde kennen.

Ik had mijn kinderen niet eens die kant van de familie leren kennen.

Maar dat is instinctief respons.