hey meiden..
Ik probeer dus nu te slapen, al sinds een uur. Maar nee hoor. Het lukt gewoon niet. Vooral en klok die in mijn kamer hangt en elke keer dat er een minuut omslaat het geluid maakt van een emmer die omvalt, houdt mij heerlijk wakker. (InsaAllah houdt het op anders draai ik nog door)
Maar wat mij echt wakker houdt zijn de huilende babytjes in de gang verderop. Over een aantal uren moet ik mijn baby ook afstaan aan een wereld die hem totaal onbekend is. Ik wil hem heel graag in mijn armen houden, maar wil hem ook graag in mijn buik houden. Wat zal ik die bewegingen toch missen. Met Hamza Enes had ik het er ook erg moeilijk mee. Ik vraag me af hoe hij eruit ziet, of hij net zo mooi zal zijn als zijn broer. Ik weet niet hoe ik mijn gevoelens moet verwoorden, het is zo onbeschrijfelijk. Je wilt je baby heel graag zien, maar toch lijkt het alsof hij van je wordt weggenomen.. Ik mis Hamza Enes ook zo erg nu. Dit is mijn eerste nacht zonder hem sinds de bevalling.. Ik vind het zo ontzettend moeilijk..
InsaAllah komt mijn baby gezond en wel ter wereld en is 1 van mijn grootste zorgen verdwenen.
Alle emoties die ik steeds weg heb gedrukt komen nu allemaal tegelijkertijd op me af.. Mijn verdriet, mijn vreugde en vooral mijn angsten.. Ik weet niet wat ik precies allemaal voel, maar het zijn er zeker te veel om op te noemen..
Welterusten, moge Allah al jullie angsten wegnemen (en de mijne ook)
reacties (0)