Vandaag voel ik me zo rot dat ik mijn verdriet met jullie wil delen. Ik voel me zo rot en vermoeid dat ik op het punt sta om in tranen uit te barsten. helaas ben ik aan het werk en ik moet sterk zijn.
Rust kent mijn lichaam niet meer sinds ik getrouwd ben. doordeweeks werk ik meer dan 40 uur per week en in het weekend doe ik huishouden. dus ik ben 7 dagen per week moe en kapot. dit heeft nog meer opgestapeld met mijn zwangerschap. Dacht ik dat ik met zwangerschapsverlof kon uitrusten en uitslapen, maar helaas er waren nog veel zaken die geregeld moesten worden, dat ik elke dag op pad was om alles te regelen. Jah dat zorgt natuurlijk voor dat je baby 3 weken te vroeg ter wereld komt he. Maar goed. Ben ik bevallen van een kerngezonde zoon, heb ik natuurlijk slaaploze nachten en dagen. Deze zware dagen heb ik met liefde en vol geduld doorgebracht totdat mijn verlof voorbij was. het zat er weer op en ik moest aan het werk. weer 40 uur per week. nu werk ik al 6 weken. Sta ik elke dag om 5 uur of 6 uur op. breng ik mijn zoon naar mijn moeder. daar voed ik hem en ga met speer naar mijn werk. Gelukkig mag ik mijn baby voeden, dus in de middag rij ik eventjes heen en terug om mijn baby te zien. natuurlijk is dit ook zwaar, maar het is wat ik wil, dus doe ik met liefde.
Gisteren weer zo'n zware dag achter de rug. eindelijk thuis, niemand thuis. niet opgeruimd en niet geintereseerd. wat ik wil is de baby in bed stoppen en zelf slapen. maar de baby slaapt niet. hij is onrustig. dus wil ik hem in bad doen, voeden en daarna pas in bed stoppen. bij het voeden, heb ik hem op mijn bed gelegd en ik naast hem gaan liggen. ik heb een kussen achter hem gelegd zodat ik hem niet hoef te richten. voed ik hem. opeens is mijn man thuis. kwaad wat ik aan het doen ben. ik zeg voeden. hij zei nee je slaapt. hij tilt de baby op. zegt dat hij aan het zweten is. hij heeft hem van de slaapzak uitgehaald. kijk ik naar de baby. geen reactie. hij is bleek. hij vervoert niet, ik wist echt niet wat mij overkwam. ik wist niet wat ik moest doen, totdat hij huilde. hij huilde heel anders. eerst heb ik hem laten sussen daarna slok water gegeven. voordat hij wat dronk wilde hij alleen maar zijn ogen dicht doen hij had geen feeling in zijn lichaam. Die ene slok water heeft mijn baby weer gewekt. Allah'ima binlerce sukur. Kurban oldugum Allah'im su an calismaktayim ve agliyorum. ben ne kadar ihmal ettim bebisimi. ben iyi anne degilmiyim.
Vandaag weer een zware dag tegemoet. heb mijn baby nu bij mijn moeder gelaten. mijn moeder zag gelijk dat hij anders was. zij vroeg mij gelijk of de baby ergens gevallen was, want zij zag een blauwe adertje op zijn hoofd. ik heb haar verteld hoe dom ik ben geweest met het voeden dat ik in slaap was gevallen. ik zal nu nooit meer slapen, voordat de baby slaapt. Waar ik mezelf ook onrustig maak, is komt het wel goed met mijn baby. hoe lang heeft hij zonder zuurstof gezeten. moet ik me zorgen maken. moet ik naar de CB?
reacties (0)