Mijn bevallingsverhaal

Voor de geïnteresseerden onder ons hier dan eindelijk mijn bevallingsverhaal:

Zondag 26 september had ik de hele dag al last van vage buikkrampen, ze kwamen niet erg regelmatig dus ik wist niet zeker of het uberhaupt wel weeën waren... In de nacht van zondag op maandag kwamen de krampen steeds regelmatiger, zo om de 10 minuten, soms waren ze zo heftig dat ik uit bed moest om ze op te vangen. Mijn vriend vond toen al dat ik de VK moest bellen maar ik had zo iets van laat dat mens lekker slapen ik bel morgenvroeg wel....

Maandagochtend rond 08:00 uur hebben we de VK gebeld en ze vroeg of ik ook been of rugweeën had, ik nee ik voel het alleen in mijn buik. Het voelt alsof ik een flinke darminfectie heb opgelopen. Ik vond de pijn wel meevallen, ik kon het weg ademen/puffen. Ik vind een darminfectie of door je rug gaan vele malen pijnlijker.

Toen rond 16:00 kreeg ik toch wel erge pijn in mijn rug, ik wist ook niet meer hoe ik moest gaan zitten/liggen of staan. Dus wederom de VK gebeld; ik gevraagd of het mogelijk was dat ze naar me toe kwam om mij te controleren want ik vond het maar raar allemaal. Vrijdag 24 september zat mijn baarmoeder namelijk nog potdicht dus ik kon het me nauwelijks voorstellen dat de weeën waren begonnen..hoe kan dat nu met een dichte baarmoeder. Nou dames HET KAN, ALLES IS MOGELIJK! Nou mijn VK had dus nog spreekuur tot 20:00 uur en ik met mijn domme hoofd oh ik hou het nog wel vol, kom je daarna maar langs! Onbegrijpelijk dat ik zo dacht...

Nou toen rond 19:30 hield ik het echt niet meer, toen heeft mijn vriend gebeld en 10 minuten later stond ze voor mijn deur. We liepen naar de slaapkamer ik moest me gaan liggen en ik had al 7 cm ontsluiting!!! Doordat ze me toucheerde verloor ik ook de slijmprop! Toen wilde de VK voelen wat mijn lijf deed bij een wee, toen bleek dat het hoofdje bij een wee niet naar beneden kwam. Dus toen vond de VK het verstandiger om naar het ziekenhuis te gaan.

Om 20:00 uur zaten we in de auto richting ziekenhuis, onderweg nog een paar ontzettende heftige weeën gehad, ze werden steeds sterker en heftiger. De vk leerde me hoe ik ze het beste weg kon puffen, het bleek dat ik de weeën meer op aan het houden was, en het is beter om de weeën toe te laten zodat je in een wee mee kunt gaan.

Om 20:10 waren we aangekomen op de parking van het ziekenhuis, kreeg ik daar nog een paar fikse weeën, ook brak me het vruchtwater midden op de parkeerplaats. Er waren allemaal mensen naar ons aan het kijken maar ik moest de VK diep in de ogen kijken en met haar meepuffen, het leek wel of ze me hypnotiseerde. Mijn vruchtwater bleek trouwens bruin te zijn dus we moesten snel actie ondernemen!

We liepen een paar gangen door en kwamen in de verloskamer, daar werd ik aangesloten op de CTG scan, de hartslag van het kindje liep soms achteruit, er werd een draadje aan het hoofd van het kindje vastgemaakt en er werd bloed afgenomen. Er hebben misschien zich 6 mensenzichzelf voorgesteld aan mijn bed en wat ze kwamen doen maar het ging allemaal langs me heen. De enigste die telde was de VK! Zij kon me helpen met het opvangen van de weeen! Mijn vriend moest zover mogelijk van mij vandaan gaan zitten want ik kon hem op dat moment niet om me heen verdragen!

Er werd een gynacoloog bijgehaald en deze ging me inwendig onderzoeken. Hij zei dat hij een vervelende mededeling voor me had en dat het kindje in aangezichts houding voor de uitgang lag en dat het niet mogelijk was om zo op de natuurlijke manier te bevallen. Dus het werd een spoedkeizersnede!

Ik had zoiets van doen jullie maar wat jullie moeten doen, ik heb me maar laten meesleuren. Toen ging alles heel snel! De OK werd gereed gemaakt, ik werd in mijn bedje naar de uitrustkamer gereden daar werd ik overgedragen naar het operatiebed, ik kreeg ook de OK kleding aan.

Toen op de OK kreeg ik dan de VERLOSSENDE RUGGENPRIK! Man man man wat is dat ZAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAALIG!!! En toen ging het heel snel, ik heb niet veel meer meegekregen ik was helemaal verdoofd! Om 21:08 is mijn dochtertje Ivy geboren! Ze lieten me haar snel even zien, ze was helemaal opgezwollen in het gezichtje omdat ze zo verkeerd lag. Ze werd ook direct meegenomen door de kinderarts voor controles.

Ik ben 3 nachten in het ziekenhuis geweest, de eerste nacht heeft Ivy nog op de kraamafdeling geslapen omdat ze ietwat benauwd was door haar vreemde ligging en door het inslikken van het bruine vruchtwater. De 1e nacht en dag kon ik lichamelijk niets. Ik was verlamd van onder mijn borsten tot aan mijn tenen. Via een cathether liep mijn blaas leeg. En via een infuus kreeg ik vocht toe gediend.

Een keizersnede is een erg heftige operatie en ik gun het niemand maar ik probeer er de voordelen van te zien en dat is voor mij dat ik 24 uurs zorg heb gekregen in het ziekenhuis, er liep daar een man die me de kneepjes van borstvoeding ontzettend goed heeft geleerd! Applaus voor Wiel van het ziekenhuis!

Maar gelukkig is alles goed gekomen! Ivy is nu 10 dagen oud en ik geniet met volle teugen! De borstvoeding loopt als een tiet en Ivy groeit als kool!

Er is een ding waar ik spijt van heb en dat is dat ik de VK niet eerder heb gebeld! Wat was ik eigenwijs! Maargoed daar is niks meer aan te doen maar laat het een wijze les zijn voor de dames die nog moeten bevallen! Bel de VK op tijd!