Het moederschap..
Ons meisje is inmiddels 5 maandjes en wat is het ongelooflijk genieten.
Maar toch moet ik heel eerlijk bekennen dat ik het moederschap tegelijkertijd soms enorm zwaar vind..
Niet omdat ze stront vervelend is, omdat ze alleen maar huilt of weet ik veel wat. Ze is de liefste en makkelijkste baby
die we ons maar konden wensen. Maar juist om alles wat er NIET aan de hand is. Zorgen, zorgen en nog eens zorgen.
Ons dochtertje heeft een heupluxatie, dus ja die zorg is realistisch en die is dan ook vaak aanwezig. Ze zit momenteel in een gipsbroek waardoor heel veel dingen momenteel niet kunnen of helemal niet mogelijk zijn.
Dat doet soms zo zeer...
Ik heb momenten met een explosie aan liefde voor haar die ik soms gewoon niet kwijt kan omdat het zo’n bizarre hoeveelheid is.
Soms is het gewoon oké en soms denk ik: je bent er en eigenlijk is het al heel normaal en hoor je er gewoon volledig bij. Tuurlijk hou
ik continue /nonstop van haar maar op sommige momenten voelt het zo gewoontjes. En dat vind ik dan weer extreem raar van mezelf.
Hoezo is dit allemaal normaal? Het is een bizar mooi geschenk dus hoezo gewoontjes? Ze is nog maar 5 maanden. Je zou iedere dag moeten
ontploffen van de liefde. Maar nee, dit heb ik niet altijd en daar word ik maar al te onzeker van. Ben ik dan een slechte moeder?
Ook vind ik het soms zo’n bizar idee dat ze groter wordt. Ik leef heel erg tussen t feit dat ik haar van alles wil leren maar soms ook dat ik hoop
dat ze nog eventjes zo klein blijf want het gaat allemaal zo snel.
Ik kan me niet voorstellen hoe het is over een jaar, 2 of 3...
Ik vind het zo bizar dat zij gaat groeien tot een prachtig mooi mens (wat ze al is, alleen nu een mini mensje)
Ik kan me er niets bij indenken dat ik voor altijd mama mag zijn.
Zoiets moois, zoiets wat ik altijd gewild heb maar zo vaak ook echt doodeng.
Ik zou het nooit meer anders willen, maar die zorgen... pffff
Het is een rollercoaster van emoties.
1 ding weet ik zeker: zij is mijn alles.
En soms kan ik dr wel achter een klein baantje behang plakken.. ze is de liefde van mijn leven.
Wie herkent mijn verhaal van zorgen/ bang voor de toekomst en de rollercoaster genaamd moederliefde?
reacties (0)