Het hartje klopt!

Gisteren kon ik dan eindelijk naar de verloskundige voor mijn eerste echo...

Al vanaf het moment dat ik wist dat ik zwanger was, op 11 november, heb ik op dit moment duimdraaiend zitten wachten.

Naar mate de tijd verstreek begon ik me steeds meer zorgen te maken of alles wel goed was. Je kijkt natuurlijk veel op het internet en ook op deze site en dan begint je de moed toch een beetje in de schoenen te zakken. Zal het wel leven? Is het niet alleen een leeg zakje? Mijn zwangerschap was absoluut niet gepland maar zeker niet ongewenst..Ik begon me zelfs al zorgen te maken dat ik eventueel mijn familie en vrienden zou moeten vertellen dat het er niet meer zat..

Maar gister was het dan zover, we hadden om 13.00 uur een afspraak en we waren er al om 12.30 uur haha! Er was echter niemand aanwezig..We hebben tot 13.20 uur moeten wachten, bleek dat ze ons waren vergeten..grrr..Het huilen stond me nader dan het lachen.

Uiteindelijk kwam er een jonge meid aan waar we dan bij terecht konden. Ik was eerst nog een beetje narig op haar maar dat zakte later gelukkig weer af..;)

Na een behoorlijk persoonlijk gesprek kon ik dan eindelijk naar een volgende kamer waar ik kon gaan liggen. Een stevige vrouw van in de 50 zou bij mij de echo doen..De gel kwam er in grote klodders op en het apparaat werd stevig in mijn buik gedrukt. Eerst zag ik nog even niets..ze beweegde wat met het apparaat en daar was het!! Een mini-mensje!! Met een kloppend hartje, jeetje, die gaat wel snel! Ik kon er niets aan doen maar was op dat moment zo opgelucht dat ik wat tranen moest laten..Ik ben een trotse moeder van een pinda!!

Volgende afspraak heb ik op 29 december, kan niet wachten;)