Vind t even zwaar allemaal...

Poeh, waar zal ik beginnen, ik ga even klagen..

Eerst baan verloren, nja geen problemo! Ik was t toch al zat en nu kon ik thuis zijn bij mn dochter en rustig aan deze zwangerschap doorlopen.. Totdat je je gaat vervelen.. Aiaiai.. Dat vind ik eeeeecht lastig! Op de meeste doordeweekse dagen werkt iedereen in omgeving en ik zit thuis met mn meisje.. Eerst ging t nog prima omdat ik nog lekker mobiel was! Lekker fietsen lekker wandelen en de eenden zijn ondertussen 10 kilo zwaarder van ons brood.. Maar vermaakte me wel.. Nu komt die bekkeninstabiliteit echt om t hoekje kijken.. Had het goed onder controle, maar de nacht is te kort om bij te komen van de drukke dagen die we hebben.. Dochter slaapt niet meer tussen de middag (probeer t elke middag, maar gaat spelen) dus dat mis je nu ook.. Vriendlief heeft nieuwe baan en is daardoor elke dag super laat thuis (19:30 is normaal) dat vind ik ook zwaar, omdat je de hele dag alleen zit.. Lopen lukt redelijk, fietsen doe ik maar niet meer en een auto voor de deur is er met dit weer niet.. De buik is giga, strepen kleuren weer lekker rood en paars, rug constant pijn, schaambot mogen ze van mij verwijderen, en dan ook nog om t eten moeten denken omdat ik anders dichtgroei (is al gebeurd)

Klaar mee...

Morgen de eerste groeiecho en dan mag ik eindelijk weer even kijken naar mn kleine waar ik dit allemaal voor doe! Dat moet toch motivatie geven om door te gaan! Kan ook niet anders natuurlijk :-)

Kan niet wachten op de bevalling en de kleine en dan weer mobiel te worden!! Lekker wandelen, zonder pijn meespelen..

Ok.. Eindelijk even lekker alles van me af kunnen schrijven :-) nu even bijkomen want de kleine dame is eventjes bij opa en oma! Lekker voor mama en vooral erg leuk voor dochter!!