Vandaag een week geleden begon ons avontuur.
We waren niet bezig met zwanger worden, maar als het zou gebeuren zou het meer dan welkom zijn! Vorige week zaterdag wist ik dat er iets met mij aan de hand was. Alleen wat?! Griep?! Vroege ongesteldheid?! Totdat er een belletje ging rinkelen. Ik ging uitzoeken vanaf wanneer je kunt testen en dat zou vanaf die dag kunnen (wel een vroege test). Je raadt het al, positief! En niet zo'n beetje ook. Ik snapte er niks van. S'avond mijn vriend verteld wat ik had gedaan en was heel erg blij! 'Het is een zoon' was het eerste wat hij zei. Dagen erop ben ik blijven testen, omdat ik het nog steeds niet geloofde. Tot mijn ongesteldheid ook uitbleef. Ja, we kunnen er niet onderuit, wij zijn zwanger!!!
Nu, 1 week verder, begin ik het te geloven. Ik ben heel erg blij, maar ondertussen ook erg onzeker. Vragen als, hoe komt het met werk, spoken meteen door mijn hoofd heen. Ik ben na een aantal dagen naar de vertrouwenspersoon van mijn werk gegaan en die zei meteen, stoppen met piekeren! En nu beginnen met genieten. Dat zal ik gaan doen. Ons kleine geheimpje stiekem met mij meedragen en weten dat ik voorlopig niet alleen ben.
Ik heb nu al zin in de Kerstperiode!!
Tot snel!!
reacties (0)