Het is even stil geweest, maar geen bericht is goed bericht in dit geval ;)
Ik heb na de echo van 17 aug een blog geschreven, maar deze verdween en ik kon geen moed verzamelen om deze opnieuw te schrijven.
Ik ben inmiddels alweer 11 weken zwanger .. niet te geloven!
Maar ik voel mij prima, geen gekke dingen, gewoon een heerlijke zwangerschap.
Soms nog onwerkelijk dat het dit keer echt goed lijkt te gaan, maar de meeste tijd begint het nu toch wel langzaam door te dringen.
We zijn het nu ook vrienden en collega’s aan het vertellen. Sommige mensen geven aan het te hebben gezien, omdat ik meer straalde.
5e echo (inwendig) 17 augustus (schatting 8w5d):
Vandaag opnieuw voor de wekelijkse echo bij de gynaecoloog.
Bij het kijken was gelijk je hartje zichtbaar. Wat een opluchting..
Mama schrok even dat je hartslag zachter werd, maar door mijn ademhaling ging je van het echoapparaat weg en was het tijdelijk lastig om een je hartslag op te vangen. Dit lukte wel en je hartje klopt al flink met 188 slagen per minuut. Mama was erg nieuwsgierig hoe groot je zou zijn en je bleek al 2cm lang. Mooi moment was toen je ging bewegen. De gynaecoloog noemt je een teddybeertje, want met je nog korte armpjes en beentjes heb je daar momenteel nog het meeste weg van.
Het eerste begin van je vingertjes was ook al zichtbaar vandaag.
Wat voelde mama zich trots op het moment dat ze jou al zo stoer zag bewegen.
6e echo (inwendig) 24 augustus (schatting 9w5d):
Wat waren we weer opgelucht jouw hartje te zien en horen kloppen. In deze afgelopen week ben je bijna een hele cm gegroeid. Je bent nu 29mm.
Je vingertjes waren vandaag duidelijk te tellen (en er was ook duidelijk zichtbaar wat je duim was) en je enkeltjes en ellebogen waren zichtbaar.
Wat was je heerlijk druk aan het springen en zwaaien naar ons. Je groeit keurig volgens de groeilijn. Mama voelde de traan al over haar wang rollen van geluk terwijl ik naar je keek. Wat ben je mooi!
De gynaecoloog keek op de echo tussen de beentjes en vertelde ineens over het geslachtsorgaan wat aan het ontwikkelen was. Papa en mama hebben gauw verteld dat we dat nog even niet willen weten, tot het moment dat jij je aan ons voor komt stellen.
7e echo (uitwendig) 31 augustus (schatting 10w4d):
Dit keer wilde de gynaecoloog weer proberen of je inmiddels wel via een uitwendige echo zichtbaar was.
Dit lukte meteen. De echo is wel veel onduidelijker dan bij een inwendige echo, omdat je er dan dichter op zit. Je duimpjes waren wel nog te onderscheiden van de rest van je vingertjes.
Je hartje was lastig te meten, want je bewoog alle kanten op. Het werd gemeten op 157 slagen per minuut. We zagen armpjes, handjes en voetjes door het beeld gaan.
Mama was zo naar je aan het kijken en aan het genieten, dat ze het verhaal bijna miste over de placenta dat zich aan de voorkant aan het ontwikkelen was, waardoor ze jou minder snel zal gaan voelen. Dit vind mama erg jammer, omdat ze niet kan wachten tot zij kan voelen dat jij daar toch echt in haar buik rondzwemt.
Je werd gemeten op ruim 3,8cm. Ook mijn bloeddruk werd nog even opgenomen (115/70; dus dat was ook netjes)
En met een glimlach van oor tot oor liepen papa en mama een half uur later weer de deur uit.
Ik heb op dit moment nog 2 afspraken staan voor de wekelijkse echo’s. De laatste echo ben ik echt voorbij de 12 weken, dus vind ik toch een prettig idee.
Ik heb trouwens wel al een paar echofoto’s geplaatst :)
reacties (0)