Het gaat heel erg slecht

Gisteren ben ik met spoed bij de psycholoog geweest omdat het ontzettend slecht gaat met mij.
Ik ben al vanaf vorige week zaterdag ziek.
Ik werd vorige week vrijdag op zaterdag nacht ziek met hoge koorts,
5 dagen koorts gehad, en op een gegeven moment keelpijn, hoesten, snotteren een griep dus.
Nu heb ik sinds donderdag ook weer last van wat duizelingen, t voelt niet lekker in mn hoofd.
En of dat nou met de griep te maken heeft, m'n oren zitten af en toe ook wat dicht dst mn evenwichtsorgaan door de griep wat opspeelt,
Of dat het door m'n stress komt ik weet t niet.

Donderdag met mn leidinggevende gebeld omdst mn verlof erop zat.
Ik heb aangegeven dat ik t niet zie zitten om op de afdeling te werken nu.
Ik krijg daar veel te veel prikkels, mijn leidinggevende begon toen gelijk ook over dat we niet veel tijd meer hebben.
Halverwege september zit mn tweede jaar erop dus moeten we in juni wel al een wia gaan aanvragen zei ze.
Dit gesprek heeft mij ook veel stress opgeleverd.
6 februari heb een gesprek met de bedrijfsarts en ik hoop dat ze werk voor me kunnen vinden op kantoor oid,
Zodat ik in een rustige ruimte kan werken. Maakt me niet uit wat voor werk ik moet doen.

Maar het gaat dus heel slecht, ik val moeilijk in slaap, duurt lang.
Ik ga slapen met met een piek van stress en ik wordt wakker met zoveel stress.
Ik voel het van mn hoofd tot m'n tenen, een heel naar gevoel en moeilijk te beschrijven.
Ik heb geen eetlust meer, komt t nou van de griep of ook door m'n stress en angst denk ik dan.
Ik ben in 1 week 4kg afgevallen.

Op het moment zie ik geen licht meer aan het einde van de tunnel.

Dinsdag moet ik weer naar de psycholoog en ga ik met iemand die medicijnen mag voorschrijven kijken welke medicatie het beste bij mij past.

Geluiden komen op t moment ook 10x harder binnen dan normaal.

Mijn grootste probleem is dus angst om dood te gaan, omdst ik dit bij mijn vader heb meegemaakt. Hij is toen ik 17 was voor mijn ogen neergevallen en overleden.
In 2015 is mijn moeder bijna overleden bij een ernstig auto ongeluk, grlukkig leeft ze nog maar ze heeft er wel een dwars leasie aan overgehouden.
Bij haar zijn ook veel problemen rondom pijn en haar vriend komt heeel vaak bij mij of belt mij dst ze het zo zwaar hebben, heel deprimerend
Jaren heb ik het allemaal volgehouden maar ik ben echt helemaal op.

Het huis is een bende omdat ik het allemaal niet meer rond krijg.
Mijn vriend doet zo z'n best, ik voel me heel schuldig tegenover hem.
Hij doet vaak de kindjes terwijl hij veel werkt.

De psycholoog zei ook, jouw lichaam zit zo vol met stress dat het je letterlijk ziek maakt.

Ik wil zo graag mentaal beter worden, voor mezelf en voor m'n gezin.
Ik heb er alles voor over.

Heeft er iemand tips?

Ik ga nu sowieso beginnen met wandelen, ook al ben ik duizelig.
Wel opbouwen maar wandelen moet heel goed zijn heb ik gehoord.

2108 x gelezen, 3

reacties (31)


  • Assiral

    Geen tips helaas, maar wel een dikke knuffel!

    Heel veel sterkte hier mee. Het is allemaal niet niks zo te lezen.

    Ik heb me zelf na m’n tweede zwangerschap ook heel slecht gevoeld. Kreeg corona, griep, oorontsteking, en daarna nog een longontsteking. Dat heeft me niet in de koude kleren gezeten, en kan met zekerheid wel zeggen dat ik me heel lang depressief heb gevoeld. Gewoon omdat je hele kraamtijd verpest is, ik was weken lang alleen maar ziek. Toen ik weer moest werken, was ik net een paar dagen aan de betere hand.

    Ik ben wel gaan werken omdat ik graag ook weer iets voor mezelf wilde gaan doen. Maar het was heel vermoeiend. Ik heb alleen de mazzel dat ik geen baan heb waar veel druk op ligt en ik veel kan zitten of kan terugtrekken als dat nodig is.

    Ik heb niet iets specifieks gedaan om er van af te komen. Alleen mezelf op 1 zetten. Gezond proberen te eten, elke dag de deur even uit voor een wandeling, en goed voor mezelf zorgen. Naar de kapper gaan, m’n wenkbrauwen doen, met vriendinnen een etentje plannen, nee zeggen tegen dingen die energie vreten (sowieso meer nee zeggen tegen andere dingen), echt op mijn rust en herstel letten.

    Maar bij jou zit het dieper lees ik. Hopelijk voel je je gauw beter!

  • Sharon

    Ik moest even naar de juiste woorden zoeken, maar bij deze.

    Ziek zijn verergert vaak je mentale staat ook wel eventjes een flinke meut, daarnaast zit je nog bomvol hormonen dat helpt het zeker niet en dan onverwerkte trauma's.

    Nee meis echt aan jezelf en daarna de rest denken.

    Ziek melden, want het gaat niet.

    Goed plan van aanpak met de psych bespreken, eventueel in combi met een psychosomatische fysio (hier is een doorverwijzing voor nodig dacht ik, omdat het een specialisme is)

    En blijven praten, mijn inbox staat open.

  • Nusono

    Ik denk dat je eerst veel moet slapen. Eventueel met medicijnen als het zonder niet lukt.

    Trauma's verwerken kost enorm veel energie. Je moet eerst op krachten komen.

    Als je niet kan werken omdat je uitgeput bent en snel overprikkeld bent, dan is dat zo en moet je je ziek melden.

    Houd de moed erin! Houd voor ogen dat alles tijdelijk is, ook hoe je je voelt.

  • Vlindermoeder

    Het is ontzettend zwaar als je je zo voelt. Mijn tip: vecht er vooral niet tegen. Klinkt heel raar. Dit is er en dat is balen, maar het is ook niet zo 1,2,3 weg/over. Het is een heel erg lang proces. Probeer het te accepteren en naar je lichaam te luisteren. Hoe meer druk jij legt bij jezelf, hoe langer het gaat duren. Begin met elke dag een lijst maken met 3 dingen die je doet. Bijvoorbeeld vaatwasser uitruimen, douchen, voor de kinderen zorgen. De rest komt de volgende dag weer. Rust waar het kan, praat, neem die medicijnen, vraag hulp en zet jezelf op 1. Wat wil JIJ? Wat je wil je ECHT? Wil je echt werken of doe je dat omdat de WIA in zicht is? Als je nog niet echt toe bent aan werk, doe het dan niet. De kans op terugval is alleen nog maar groter. Let wel: er is een verschil tussen niet kunnen en geen zin hebben 😊

    Ik herken je angsten, je zorgen en het schuldgevoel. Als die WIA er wel komt, dan is het pech. Ik werd zelf 10 jaar geleden ziek en ik ging 8 jaar geleden de WIA in. Inmiddels werk ik weer 24 uur per week sinds 4 jaar, maar ik heb veel ingeleverd. De WIA heb je niet voor jeuk aan je grote teen.

  • Palmpje12

    Buiten de tips om die al gegeven zijn zou ik ook echt op je voeding letten. Wat je eet is wat je bent.

    Pers je in de ochtend een sinaasappel en citroen, halve liter water erbij en je hebt al een gezonde start van de dag. Even later wat kwark met granola en wat fruit bijv.

    Gezonde avondmaal. In de avond proberen zoveel mogelijk van de suikers af te blijven.

    Kleuren voor volwassenen werkt ontspannend vind ik.

    Sporten buitenshuis een optie? fitness of dansen ofzo

    Af en toe eens proberen je kids bij iemand te laten logeren? Even wat oplaad tijd voor jezelf

  • Marieke-2018

    Ja, nja ik heb heel weinig gegeten afgelopen week ivm ziek zijn. Maar ik en m'n vriend zijn nu weer beter op ons eten aan t letten, gezondere voeding, veel water. Dat mocht ook wel zo na die feestdagen.

    Kleuren voor volwassenen doe ik al, deze week niet gedaan, voelde ik me te slecht voor. Maar heb van die alcohol stiften gekocht bij de action laatst, wat helemaal hype is op tiktok. En is idd rustgevend.

    Ja klopt, ze gaan nu wat vaker bij opa en oma logeren of spelen.

  • Dame68

    Even uitzoeken of je verlof meetelt binnen de 2 jaar ziek. Dat zou best vreemd zijn. Want dan zou je door je verlof minder tijd hebben om te herstellen.

    Ik denk dat je trauma’s onverwerkt zijn en ik zou er rekening mee houden dat dit nog wel even kan duren. Neem daar de tijd voor, zorg goed voor jezelf en je gezin.

    Krijg je emdr?

    Ze hebben bij het uwv een lange wachttijd mbt wia uitsluitsel. Dus zou me daar niet te ongerust over maken. Je werkgever moet alleen aantonen dat zij voldoende heeft gedaan, anders kunnen ze een sanctie krijgen.

    Je kunt na 2 jaar ziekte een voorschot wia aanvragen.

  • Marieke-2018

    Mijn verlof telt niet mee. Eind mei zou ik 2 jaar ziek zijn maar er komt dus 16 weken bij dus nu halverwege september.

    Klopt.

    Emdr heb, ik in de zwangerschap geprobeerd maar ik werd er niet helemaal lekker van en maakte me toen erg zorgen om mijn ongeboren baby dus zijn ermee gestopt. Mijn psycholoog heeft t nu over exposure therapie gehad.

    Ik hoop dat een wia niet aan de orde komt en dat ik gewoon ergens een functie kan doen, het is een hele grote zorggroep, 3 ziekenhuizen en meerdere verpleeg en verzorgingshuizen, dus er zal toch wel ergens iets zijn wat ik kan doen lijkt me.

    Mijn motivatie en wil is er in ieder geval wel.

  • Dame68

    Maar is dat ook realistisch? Als je nu al zegt dat het je thuis bijna teveel is. Misschien eerst ook even weer herstellen van de griep. Maar ik denk dat jouw zwangerschap met je angsten ook enorm veel energie heeft gekost. Je kunt niet altijd maar door en door gaan.

    Aan de andere kant krijg je ook niet zomaar een wia, ze gaan namelijk kijken mbv een fml (lijst) wat je nog wel zou kunnen. Misschien kom je dan in de ww. Maarja, dat zie je dan wel weer, toch? Is ook pas september en ze hebben wachtlijsten dus reken maar op december ofzo. Voor nu zou ik per dag /per week even kijken wat je planning is en daarin niet te veel van jezelf vragen.

  • Linde-1

    Heb je al suikers laten prikken om dit uit te sluiten?

    Ik herken een aantal van je klachten (geen prikkels aankunnen, heel moe, vaker en langer ziek en veel afvallen) en ik ben bijna 2 jaar geleden op de eerste hulp beland ivm hele hoge suikers, ik heb diabetes type 1 en sinds de opname spuit ik dagelijks insuline en voel ik me veel beter dan toen.

    Ik hoop dat je er snel wat bovenop komt.

  • Marieke-2018

    Nee dat niet. Heb ik wel afgelopen zwangerschap gedaan toen was het goed. Ik wou wel de huisarts vragen of ik mag bloedprikken, een algeheel bloedonderzoek kijken of ik misschien een te kort heb aan iets.

    Dankje. Hoop ik ook.

  • Linde-1

    Ja, goed dat je even bloed laat prikken. Mocht dat allemaal goed zijn kan je uitsluiten dat de klachten niet ergens verergeren door een tekort of teveel aan iets.

    En heel veel beterschap, hopelijk heb je wat aan alle tips hier van de meiden 😘♥️

  • Dajael

    Allereerst een dikke knuffel, want wat voel je je ellendig als je stressemmer overloopt!

    Wat hier hielp:

    Schrijven ( ook wat er wél goed gaat)

    Wandelen ( langzaam opbouwen)

    Telefoon uur voordat je slapen gaat uit, en s nachts ook

    S middags een powernap ( of iig 20 minuten zitten/ liggen zonder prikkels)

    Ik ging einde middag nog even op bed zitten met soms met de kids bij me, knapte daar ook écht van op. Weer even bijtanken!

    Ik hoop ontzettend dat je je snel weer beterder mag voelen!

  • Marieke-2018

    Lief dankjewel!

    Ik ga deze tips zeker meenemen en proberen!!

  • Amatullaah

    Heel lastig, alles wat ik lees had mn man ook toen hij tegen een burn-out aanzit. Wel heel goed dat je hulp zoekt want het moet anders, anders blijft dit terug komen!

    Ik hoop echt dat je je snel beter voelt want mentaal niet lekker in je vel zitten is zoveel erger dan een griep..

    Ik heb verder geen tips, want je moet eerst echt een diagnose hebben en dan nog werkt voor iedereen wat anders..

    Praten is sws een eerste goede stap!

  • Marieke-2018

    Wat vervelend dat je man dit ook gehad heeft! Ik kan me voorstellen dat het voor de partner in kwestie ook pittig is. Ik voel me ook best schuldig naar mijn vriend toe.

    Praten doe ik er nu wel meer over omdat het op kroppen juist tegenwerkt.

    Dankje!!

  • Koffieverkeerd

    Uitzieken, wandelen, rust nemen, het is allemaal belangrijk om een beetje overeind te blijven, maar het is ook een beetje dweilen met de kraan open. Je helpt je lichaam fysiek wat, maar je lost het probleem er niet mee op. Dat is mentaal, en daar moet je doorheen. Je kunt niet alleen zeggen: oké, er is een trauma maar nu ga ik door. Als je dingen niet verwerkt, blijven ze bij je. Als je geen tools hebt om er mee om te gaan, blijft het misgaan. Focus je daar op, maak een plan met de psych. Dan kun je daarnaast prima gaan wandelen en heel fijn als dat je lichaam een opfrisser geeft, maar focus je vooral op waar het probleem vandaan komt en minder op de symptoom bestrijding. En leg er bij neer dat je dit niet ‘even’ aanpakt en oplost. Sterkte!

  • Marieke-2018

    Klopt. We zijn bezig met een plan. Voor nu eerst de medicatie om te kijken of dat de scherpe randjes eraf haalt. We gaan komende week overleggen wat t beste is, medicatie tegen mijn angsten of medicatie zoals oxazepam om rustig van te worden. En idd ook uitzoeken, merk dat dit een hele heftige griep is. Ben er ook gewoon lichamelijke zo ontzettend moe van.

    Dankje!

  • Lady-Whistledown

    Ziek eerst maar eens uit. Van griep (influenza) kan je flink ziek zijn en de nasleep kan lang duren. Ik heb het idee dat jij jezelf de rust niet gunt. September is nog heel ver weg hoor en juni ook. Ook al vind je leidinggevende van niet. Griep krijg je trouwens niet door stress. Het is gewoon een virus. Werk met je psycholoog aan je trauma's. Geef het wel de tijd.

    Het weer is prachtig. Ga lekker wandelen.

  • Marieke-2018

    Ja, ik merk ook echt dat dit een pittige griep is. Paracetamol hielp de eerste twee dagen bijna niet vooral snachts knalde de hoge koorts er gewoon doorheen bleef op 39 graden met paracetamol.

    Daar heb je wel gelijk in, ik gun me die rust ook niet. Maar deze week was ik te ziek dus moest ik wel maar in mn hoofd heb ik die rust dan niet. Dinsdags moet mn vriend altijd naar kantoor vanwege vergaderingen maar hij bleef thuis werken ivm dat ik ziek was, te ziek om de hele tijd alleen bij ons kleintje te zijn. Maar dan voel ik mij gelijk schuldig, ben ik bang dat hij problemen krijgt, want toen ik een tijdje terug ontsteking aan het evenwichtsorgaan had en te duizelig was bleef hij ook thuis op de dagen dat hij naar kantoor moest, wel in overleg natuurlijk maar ik voelde me wel schuldig dat ik nu weer ziek was dat weer door mijn toedoen hij niet naar kantoor kon.

    Ja, ga er hard aan werken hopelijk wordt het dan straks beter.

    Het is heel koud maar wel heel lekker idd. We zijn heerlijk naar de markt gewandeld voor vers fruit.

  • Lady-Whistledown

    Meis, als hij het met zijn werk kan regelen, dan hoef jij je daar niet schuldig over te voelen. Laat het jezelf schuldgevoel aanpraten niet je valkuil zijn. Vergaderingen kunnen ook digitaal worden bijgewoond bijvoorbeeld. Goed dat je even buiten bent geweest. Dit is het beste wandelweer. Ik heb zelf ook even gewandeld, heerlijk!

  • mamavananouk

    Niet schuldig voelen naar je man . Hij kiest ervoor en regelt dat hij thuis kan zijn .

  • Momoftwokids

    Ik ken je natuurlijk niet, maar het klinkt alsof trauma's nog niet verwerkt zijn (ook al heb je misschien al wel hulp gehad). Daar zou ik hulp voor zoeken en ik zou hulp voor je gezin vragen, zodat jij ruimte krijgt om aan je problemen te werken. Daar is je hele gezin bij gebaat.

    Ik zou met de bedrijfsarts en de huisarts praten en een plan maken.

    En, wat ik steeds meer leer, vecht niet tegen je gevoelens, stress en angsten, maar laat ze er zijn. Geef ze de ruimte. Het gekke is dat ze dan sneller verdwijnen dan wanneer je er tegen vecht. Ik zeg tegenwoordig wel eens na het wakker worden (in m'n hoofd uiteraard): "goedemorgen angst". Dan druk ik hem niet weg, maar geef ik hem een plekje/de ruimte.

    Op de app van VGZ staan mindfullnes oefeningen, een aantal zijn gratis. Ademhalingsoefeningen kunnen ook erg helpen.

    Sterkte!!

  • Marieke-2018

    Klopt, de trauma's zijn idd niet verwerkt. Ik heb daar als 17 jarige geen hulp bij gehad, en er was ook niet veel ruimte voor verdriet. Ik ging na het overlijden van mijn vader weer bij mijn moeder en haar vriend wonen en na een paar weekjes moest ik maar weer uit gaan etc. Het leven ging gewoon door voor hun maar ze hielden er geen rekening mee dat mijn leven stil stond, het huis waar ik met m'n vader woonde moest ook zo snel mogelijk leeg om verkocht te kunnen worden, dus alle spullen werden allemaal maar weggegeven aan mensen, en het ging allemaal langs mij heen, mij werd niks gevraagd. Ik heb dit lang weggestopt maar alles komt weer terug.

    Bedankt voor die tips, ga ik wat mee doen en ik ga die app ook bekijken.

    Dankje!!

  • Mammavandrie3

    Niet echt tips maar wil je heel veel beterschap wensen en hopelijk dat je weer de oude word , want zo leven lijkt me echt niet fijn , de juiste hulp heb je allemaal al zo te horen .

    Ind misschien wandelen of gewoon een weekendje ertussenuit alleen jij ? Zodat je helemaal tot rust kan komen of zo welnessdagje ?

    Maar dit is niet iets wat 1 2 3 zo over gaat denk ik . Hoop dat je je snel wat beter mag voelen

    Heb je geen vrienden of familie die julie eventueel beetje kunnen ontlasten met de kids ? Of het huishouden? Mij moeder zei altijd als het huis rommelig word blijf het in je hoofd ook rommelig en een opgeruimd huis geef rust in je hoofd .

    Je heb ook steun gezinnen bij elke gemeente dacht ik , daar schijnen veel gezinnen gebruik van te maken zodat ze beetje ontlast worden .

    Nogmaals veel beterschap en dat je weer snel de oude mag worden

  • Marieke-2018

    Dankje!

    Mijn vriend helpt me waar hij kan. Mijn moeder kan niks, zit in een rolstoel en heeft t zelf niet makkelijk, mijn zusje is sinds kort ook in een burn out beland dus die wil ik ook niet lastig vallen. Vriendinnen en schoonzusje hebben t ook druk zat met eigen werk en gezin etc. De kinderen gaan nu wel wat vaker na school weg te spelebof naar opa en oma dat scheelt ook dat ze na school nog even wat langer weg zijn en er rust is in huis, gewoon geen geluid af en toe heerlijk.

    Vanavond ga ik naar t koor van mn schoonmoeder, die geven een concertje en daar ga ik met m'n schoonzusje heen. Veel prikkels dat weet ik nu al maar ik kijk er wel naar uit om even weg te zijn en gewoon daar lekker te zitten zonder baby op de arm of dat ik constant naar de box moet om de speen er weer in te doen, gewoon even niks en alleen maar luisteren.

  • Florien84

    Heel veel sterkte. Je was hier al een beetje voor gewaarschuwd dus begrijp jouw leidinggevende ook wel. Ik zou de bedrijfsarts even bellen om dit ook aan te geven. Je kan vanuit de gemeente hulp krijgen voor je huishouden en vaak zijn er ook steungezinnen. Dan worden jullie beide ontlast.

  • Marieke-2018

    Dankje! Ik ga er eens naar kijken.