Wonderen bestaan

Wonderen bestaan nog steeds...
Het was najaar 2012
toen we besloten om te stoppen met de pil.
Er gebeurde niks, elke maand had ik op het uur
Nauwkeurig mijn periode.
Een jaar later besloten we toch eens naar de dokter
Te gaan, even kijken of we ons kunnen laten testen.
We hebben diverse testen gehad, maar omdat ik nog zo jong was,
Hadden we nog zoveel tijd, er behoefte geen traject gestart te worden.
Resultaten wezen op niets uit.
Ik was toendertijd 27 jaar, mijn partner 7 jaar ouder,
naïef dacht ik dat het standaard procedure was.
Maar goed inmiddels waren we dan twee jaar verder,
En weer testen gedaan, met een uitslag dat ik dan progesteron miste,
Ik kreeg het voorgeschreven, maar zonder tekst en uitleg weer naar huis gestuurd.
Ik nam de tabletten, maar werd er een vreselijk mens door.
Dus na drie maanden hiermee gestopt,
omdat ik continue in een emotionele rollercoaster zat.
Ondertussen kreeg ik maandelijks tussentijdse bloedingen,
had ik een bevruchte eicel, maar nestelt het zich misschien niet?
Toen zijn we de procedure in het ziekenhuis gestart,
maar onze relatie was behoorlijk verslechtert,
dat we het op een gegeven moment afgebroken hadden om eerst aan onze relatie te werken.
Een kind krijgen is een ding, maar het was niet de bedoeling dat dit dan in een gescheiden relatie zou gebeuren.
Na een lange periode waarin we heel veel ups en downs hadden, hebben we elkaar weer gevonden.
Dus toen hebben we besloten om toch direct na het horen van succesverhalen van vrienden in België
om compleet opnieuw te starten maar dan in België, vanwege de kundigheid en andere manier van aanpak dan in Nederland.
Door mijn ervaring met hormonen hebben we eerst diverse behandelingen gehad zonder hormonen.
Maar toen zeiden ze tegen mij dat er toch een nieuwe periode zou aanvangen, met hormonen.
Door de grote kinderwens zijn we toch hierop ingegaan en hebben we de procedure met hormonen gestart,
Gelukkig maar want ik was de eerste keer direct zwanger! Zelfs zonder stemmingswisselingen!
Hoe blij dat we ook waren, hoe verdrietig toen we de 7 weken echo hadden, ik had een miskraam.
We hebben onszelf op de been gehouden “ het is mogelijk! Alles werkt! “
Toen was het wachten op mijn eerste periode, voor het eerst in 6 jaar keek ik uit naar mijn periode!
Dan konden we weer opnieuw de procedure in, ik had er vertrouwen in dat het ging lukken!
Ik was in een euforie stand, want ik wist, de volgende keer kan het en gaat het gebeuren!
Die euforie stand werd nog groter, toen ik maar niet ongesteld werd!
Ik bleek gewoon spontaan zwanger geworden zijn! Zonder hormonen, zonder de progesteron!
Probleemloze innesteling! Ik kon het niet geloven!
Pas na twee weken heb ik de verloskundige gebeld, omdat ik het nog steeds niet kon bevatten.
Ondertussen hebben we een echo gehad, ik ben nu 9 weken, volgende week de termijn echo.
Zouden we dan toch onze langverwachte kinderwens in vervulling zien gaan?
Tot nu toe gaat alles prima! Behalve vermoeidheid nergens last van!
Het is een wonder! Mijn miskraam was een reset van mijn lichaam welke nodig was om deze zwangerschap mogelijk te maken!

Liefs, Marieke een hele gelukkige aanstaande mama😃