Dé 20w-echo en plots bekkeninstabiliteit?

Goedemorgen ladies,

Gisteren heb ik mijn 20w-echo gehad en ik vond dit -uiteraard- heel spannend. 
Woensdag was ik even met een vriendin gaan wandelen, die 35w zwanger is, en we bespraken vanalles. Ze vroeg ook of ik al last had van bepaalde dingen en ik was blij dat ik kon zeggen dat ik praktisch geen last had (buiten mijn aanslepende vermoeidheid). 
Die avond kreeg ik plots last van menstruatiepijn in mijn onderrug. 'Bandenpijn' dacht ik meteen. 
Ik ging wat eten en voelde plots dat die bandenpijn een soort druk werd op mijn onderrug. 
Eerst had ik wat schrik dat er iets mis ging gaan maar ik begon te denken aan bekkeninstabiliteit. 
Ik begon dat op te zoeken en kwam er al snel op uit dat het dat kon zijn. Zelf ga ik geen actie ondernemen zonder medisch akkoord dus ik dacht te vraag dan maar te stellen bij de 20w-echo en ook gewoon af te wachten of het donderdag dan niet minder ging zijn. 
Misschien kwam het wel van het wandelen? 

De ochtendstond brak aan op donderdag, ik werd rustig wakker en voelde geen druk. Maar dat veranderde snel.. Na 15 seconden kwam die druk terug. Ik stapte naar de badkamer en begon me klaar te maken om te gaan werken. 
Mijn vriend ging me afzetten op het werk die morgen zodat we samen naar de echo konden gaan achter mijn werk. (Anders moeten we telkens met twee auto's rijden en dat vind ik zonde)
Ik ben administratief bediende dus ik zit ook een hele dag op mijn bureaustoel. Ik probeer echt om het halfuur eens recht te staan zodat ik mijn lichaam een andere houding kan geven maar die dag ging dat moeizaam. Het zitten was uiteraard ook erger omdat de druk dan groter werd. Ik telde de uren af.. 

We waren ook veels te vroeg aangekomen bij de gynaecologe en besloten om nog even in de auto te wachten in plaats van in de wachtzaal (in verband met corona). We ging dan samen, 10min, voor onze afspraak een parkeerticketje nemen en gingen ons aanmelden. Toen we bij de deur kwamen zagen we plots een papier hangen dat de partner niet meer mee mocht tenzij je een medisch attest had van de huisdokter. De moed zakte me zo in de schoenen. Dit was voor ons zo een belangrijke echo na alles wat we samen al hebben meegemaakt met ons eerste en met Liv*, dat ik eigenlijk ook een beetje kwaad werd. Er was niks gecommuniceerd naar de patiënten toe, dus er zaten veel mannen in de auto te wachten. Ook van de overheid uit volgde ik alles en dit werd ook nooit gezegd dus wij gingen er van uit dat dit nog mocht. 
Maar so be it, het is voor iedereen hetzelfde dacht ik dan. In de wachtkamer had ik gelukkig een mama die wat wou babbelen en dat leidde me ook af. Mijn afspraak was om 16u30 en ik mocht uiteindelijk om 17u05 binnen. 
 

De gynaecologe begon meteen met de vraag 'Hoe gaat het, heb je ergens last van?'. Dus ik begon meteen over mijn rug en moest haar tonen waar het ongeveer was. Ze zei dat het inderdaad bekkeninstabiliteit zou zijn, het is echt ter hoogte van de 'kuiltjes' aan mijn onderrug en ze zei dat het bekken daar vastgehecht is. Ze gaf me meteen een voorschrift voor kiné en specifiek voor de Cecile Röst-methode. 
En daar gingen we dan.. 'Doe je broek maar uit, stel je op de weegschaal en dan mag je gaan liggen'. 
Ik mocht filmen, dat vond ze maar de normaalste zaak aangezien de partner niet mee mocht. Ze vroeg me 3x of ik er klaar voor was en toen begon ze er aan. Voor deze echo ben ik ook bij een andere gynaecologe geweest dan mijn vaste. Zij is gespecialiseerd in prenatale diagnostiek en ik wou niks aan het toeval overlaten dus zij deed de 12w + 20w-echo. Ze begon meteen naar het hoofdje te kijken (waar het bij ons dochtertje dus mis ging) en zei dat alles er super uit zag. Alles wat er moest zijn was er. Ze bekeek het tot in detail en ging dan verder naar de mond waar ze dan ook zag dat alles goed en gesloten was. En zo ging ze dan uiteraard  verder met elk lichaamsdeel. Op het einde keek ze naar het hartje maar het echo-apparaat was niet het beste om dit tot in detail te bekijken. Ze zei dat ik me zeker geen zorgen moest maken omdat ze dit niet in detail kon bekijken aangezien ze alles wel zag wat er moest zijn maar dat ze het zelf gewoon jammer vond dat ze niet tot in detail kon gaan. Op mijn echo op 24w ging ze dit doorgeven aan mijn vaste gynaecologe om dat nog eens te bekijken. 

Maar wat viel er een last van mijn schouders toen ze zei dat ze een supergoede baby zag zitten en dat ik mij geen zorgen meer moest maken over eventuele afwijkingen. 
Nu weet ik dat je nooit nooit mag zeggen, maar het stelde me wel gerust dat ze zelf ook zo enthousiast was natuurlijk! 

Thuis aangekomen wou mijn partner dan ook het filmpje zien en zaten we er met ons tweetjes gezellig naar te kijken. 
We zijn allebei heel gelukkig dat er niks is opgedoken en hopen echt op een goede afloop met onze schattebol. 

We wouden gezellig naar televisie kijken samen maar ik vond echt mijn gemak niet door die constante druk. Mijn partner ging een warmtekussen gaan opwarmen en stak het achter mijn rug. Dit verzachtte de druk wel maar vanaf wanneer de warmte af nam, voelde ik de druk ook zo weer toenemen. Ook in bed vond ik mijn gemak niet wat als resultaat dus had dat ik bijna niks geslapen heb en dus als een zombie naar mijn werk toe ging. 
Ook hier vind ik het moeilijk om mij af te leiden van die druk en zou ik liever naar huis gaan, maar er moeten zovele vrouwen door die dit aankunnen dus dan moet ik niet de slappeling uithangen. 

We gaan dan maar op zoek naar een kinesist die de Cecile Röst-methode kan toepassen en tellen alweer af naar de 24w-echo! 

Veel liefs