De `We zijn op de helft-echo

De 'we zijn op de helft-echo", de spannendste en tevens de duurste echo is weer achter de rug.
Allemachtig wat heb ik er slecht van geslapen, om nog maar niet te spreken over t tijdstip waarop ik in slaap viel.
Ik droomde er naar over, en in mijn beleving was er iets niet in orde.
Ik ben zelf immers niet in orde.

Na ongeveer een half uur uitloop verscheen daar eindelijk de echoscopiste.
Met de vraag of een stagaire mee mocht kijken, en op het eind ook even mocht echo-en.
Tuurlijk, dat is toch de beste leermethode.

Alle belangrijke puntjes werden afgewerkt en Rambo-baby werdt grondig opgemeten.
Geen verontrustende, enge dingen.
De kleine kerel doet het naar behoren en ligt zelfs qua formaat al iets boven de lijn.
Hetzelfde als bij Aymé, het hoofdje ligt 3 dagen voor, de botjes in de bovenbeentjes 2 dagen achter.
Hoe toevallig, dat was bij Aymé ook exact hetzelfde, lekkere bolle toet en korte beentjes.
Een Kleinsmitje dus ;-)
Tussen de beentjes werdt toch echt duidelijk dat alles er letterlijk en figuurlijk op en aan zat *grinnik*
Een klein manneke....
Heb een traantje gelaten van opluchting, en door onze voorgeschiedenis kregen we ruim 15min/20min extra dvdmateriaal en een flink aantal foto's van de mooie kerel mee naar huis.

Aymé heeft haar broertje op DVD bewonderd, was onder de indruk, en op de momenten dat we op DVD moesten lachen doordat Rambo zo druk was moest ie 'och keeer', nog een keertje.
2 gezonde kindjes, wat wens ik me nog meer.
Een dochter en een zoon, meer soorten zijn er niet.

Ik ben een gelukkig mens.