Je hoeft mij niet te vertellen wat ik wel en niet mag doen

Ben er een beetje flauw van.
Dingen die in het verleden zijn gebeurt veranderen niets meer aan de toekomst.
Dit is ook een blog uit pure frustratie, omdat ik me niet laat vertellen wat ik wel en niet mag doen.
Ben 24 jaar, heb een eigen mening en ben vrij om daar over te schrijven.
De meesten zullen nu wel doorhebben dat dit de link is naar een berichtje wat ik jullie 3 weken geleden schreef.
Blog: 28-05-2009 (!)

Afijn, ik was die blog allang en breed vergeten, tis immers anderhalf jaar geleden, en ik lees niet om de dag mijn eigen blogs terug.
Tot er een reactie op kwam, 3 weken geleden.
Was al quasi-verbaasd dat het een reactie was op die blog, ik heb er wel recentere tussen staan, die meer boeiend zijn dan die bewuste blog.
En na het lezen van die reactie viel ik bijna van mijn stoel!
Van verontwaardiging, verbaasdheid en ook van het lachen.

Om die blog te kunnen lezen moet je er van af weten, moet je me opzoeken ( wat een peulenschilletje zal zijn geweest, omdat ik gewoon trots ben op mijn gezin en hier ook lekker over schrijf ).
Wat ik me dan afvraag is:
1: of ze de andere blogs dan niet hebben gelezen,
2: of ze überhaubt kunnen lezen en,
3: de inhoudt dan wel niet begrepen hebben.
Ik heb m terug gelezen en in mijn beleving lees ik toch een stukje verdriet, een soort gemis.
Ben eerlijk geweest in mijn gedachten.
Schijnbaar ben ik nog steeds het onderwerp van gesprek en zodoende vast ook die reactie op mijn blog (?)
Het haalt me het bloed onder de nagels vandaan, en nu zou ik me niet verlagen door erop te reageren, mar dat heb ik wel gedaan.
Achteraf waarschijnlijk oerdom, maar door erop te reageren geef ik ze geen gelijk.
En dat geef ik ze nog steeds niet.

Het is allemaal al zo vreselijk lang geleden, ik heb inmiddels mijn fantastsiche gezin.
Zo vent als Wilco kom ik nooit meer tegen, er bestaat toch niets mooiers als wederzijdse liefde en respect.
Als kers op de taart 1 prachtige dochter en 1 prachtige zoon in wording.
Spreekt voor zich dat ik alles al achter me had gelaten.
Maar minstens 1x per jaar begint het gesodemieter weer, zou het vanaf die kant een herfst-dipje zijn.
Ik sla al de berichten op, je weet het maar nooit.

En nu ik weet dat ze me ook hier hebben kunnen vinden laat ik me niet uit het veld slaan.
Anders zou ik mezelf niet zijn.

Dus bij deze..............
Lees blog:
* 16-01-2009 Opgeruimd leven
ook even....
Ik laat me niet vertellen wat ik wel en niet mag doen!
Chaupeau ;-)