Vanaf nu ga ik genieten!

Waar de meesten vanaf week 12 opgelucht zijn, kan het bij mij eigenlijk pas beginnen vanaf week 14/15.
Een goede echo is het begin!
Die hadden we in week 8 natuurlijk al, een springend brusje MET hartslag, maar wat zegt dat nou?
Het kan, hoe goed het ook lijkt in, week 9 zomaar gedaan zijn, en daar ben ik, met velen het levende bewijs van helaas :(
Dus toen de echo met 11wkn+5dgn ook nog eens goed leek viel er wel weer een groot gedeelte van de spanning van mijn schouders.
Durfde ik voorzichtig de wereld om me heen op de hoogte te stellen van ons aankomende wonder.
Maar voor ons gaat het genieten nu pas beginnen.

Waarom week 14?
Voor Aymé komt er ook nog een wondertje, een wondertje dat in de 13e week van mijn zwangerschap is gestopt met groeien en in de 14e week doormiddel van een curretage moest worden weggehaald omdat ik zo enorm ziek was, en het hartje gestopt was met kloppen.
Vandaag op de kop af 14 weken, dus vanmorgen al heel vroeg in de ochtend, mijn mannetje een dikke knuffel gegeven.

In feite mag het nu niet meer misgaan.
We gaan genieten, maar ik geef ook eerlijk toe, dat ik lang zo onbevangen niet in deze zwangerschap zit als met Aymé.
Mijn buik groeit, heb het hartje gehoord, maar kan niet wachten tot ik leven voel.
Nog een kleine 6 weken, 21 oktober staat genoteerd in de agenda om weer binnen te mogen kijken.
De vk-afspraak staat op 29 september.
Tot die tijd zal ik het moeten doen met de wetenschap die ik nu heb.
De wetenschap dat het hartje klopt en brusje gestaag verder gaat groeien in buik.
Maar ik heb me voorgenomen te gaan genieten!
Het is tenslotte de 'laatste' keer!