Vriendschap

Hallo lieve allemaal,

Ik moet even iets van me afschrijven, en waar kan dat beter dan hier op BB.

Bijna 3 jaar geleden sloot ik vriendschap met de vriendin van de broer van mijn inmiddels ex-vriend.
Nadat zij bij hem weg was gegaan bleef onze vriendschap bestaan.
En na enige tijd vertelde ze mij dat ze zwanger was, en jawel, van de broer van mijn ex.
Wij waren op dat moment nog bij elkaar.

Maar geen haar op mijn hoofd die eraan dacht mijn vriendschap met haar op te geven, want hoe erg zou ik het zelf vinden als iedereen me plots zou laten vallen!
De broer van ex liet weten niets met het kindje te make willen hebben.

Geen dag ging voorbij zonder dat we geen contact hadden gehad, en op 10 november 2006 kreeg ik een sms dat ze bevallen was van een zoon!
Natuurlijk ging ik op kraamvisite, maar niet nadat ik een flinke woordenwisseling heb gehad met de ouders van ex.

Want, als ik zou aan zou ik er bij hen niet meer inkomen.
Dat hield me niet tegen, en ik bleef komen, of zij bij mij.
Nooit heb ik haar laten vallen!
Haar zoontje lijk sprekend op zijn papa.

6 januari 2007 besloot ik na 4 jaren van ontrouw bij mijn ex weg te gaan, ik was meer waard dan hem, en had ik het maar eerder gedaan!
In het begin bleef ze nog wel komen, maar merendeels moest het contact van mijn kant komen.

Tot ze op een dag belde om te vertellen dat ze weer samen was met de broer van mijn ex.
Natuurlijk was ik blij voor haar, en voor haar zoontje, want je gunt een kind het allerbeste en het meest gun je hem 2 liefhebbende ouders.

En toen ging het mis.
Ze liet niets meer horen, ging veel om met die heks van mijn ex ( waarmee hij mij zo nodig moest bedonderen ).
Ze is nog hier geweest nadat Aymé is geboren ( op dezelfde dag als haar zoontje maar dan 2 jaar later, hoe toevallig kan het zijn ).
Daarna liet ze niets mee horen.

Tot ik een privé mailtje op Hyves kreeg nadat ik haar via een privé mailtje had gestuurd als reactie op een door haar geplaatst gedicht.
In dat gedicht beschreef ze hoe ik mij een jaar lang had gevoeld, en wat voor verdriet ik heb gehad van hoe het was gelopen en hoe ze had gedaan.

Ze vroeg in haar mail of ze mijn nummer mocht, zodat we weer verder zouden gaan als waar de vriendschap toen 'even' ophield.

Ik heb net een bericht teruggedaan, en heb haar verteld dat ik het niet kan.
Te bang om opnieuw gekwetst te worden, te bang om weer met mijn hoofd tegen een muur te lopen.
Ik heb haar gezegd dat ik het niet kan om de vriendin van mijn ex, maar dat ik zo nu en dan wel eens wil kletsen.

Maar zoals het was, zo wordt het niet meer.
Ik blijf geen energie steken in mensen die het niet verdienen!

Nu ben ik dus een beetje down, en weet niet of ik hier goed aan heb gedaan.
Pfffffffff wat is volwassen zijn toch moeilijk.

Liefs