Moederdag zonder moeder

10 mei 2009
Mijn allereerste moederdag.

Tranen met tuiten als ik Aymé zie zitten met bloemen een groot cadeau en een staatslot in de vuistje.
Moederdag....

Een bezoekje aan schoonmams, en 'stief'mams.
Een dienblad met foto's van ons en Aymé als cadeau.
Wat weer de nodige traantjes losmaakt.

Maar mij wacht een grotere klus.
Ik ga naar MIJN MAMA, naar Aymé haar oma in de sterretjes.
En Aymé....die gaat mee.

Nog voor ik bij de poort van het kerkhof ben barst ik al in tranen uit.
Mijn keel brand en mijn handen trillen.
Hier loop ik dan, als moeder, en dochter van....
Langzaam loop ik richting mama's plekje, Aymé kijkt me verbaasd aan.
Ookal snapt ze het niet, ik leg haar uit, dat mama huilen moet.

Dat ik warme tranen huil, omdat ik weet dat mijn mams zo ongelovelijk trots op me zou zijn, en Aymé een wonderschoon meisje zou vinden.
Maar dat ik ook huilen moet, omdat het idee dat ze nooit mee heeft mogen maken dat ze oma werdt.

Aymé blijft naar me kijken, en langzaam tovert ze een glimlach op haar gezicht.
Alsof ze me begrepen heeft.

Langzaam kniel ik neer, ga zitten in het gras naast mama haar graf.
Aymé op schoot, en zo zitten we even.
Stil......
Tot Aymé met haar handje mijn wang raakt.
Me aait en loslaat en reikt naar de bloemen.

Ik 'praat' met mama, en hoop vanuit mijn hele hart dat ze Aymé bewonderd.
Ook Aymé spreekt een woordje met 'oma in de sterretjes'.
Mijn hart breekt en ik huil.
Ik voel me zo gelukkig, maar ook zo verdrietig, en weet niet goed hoe ik er mee om moet gaan.

Deze moederdag was anders dan alle anderen.
Ik was sinds tijden intens verdrietig.
Gewoon om het feit dat ik al mijn mooie momenten niet delen kan met mijn eigen mama.