Moeder zijn

Tja, en dan ben ik al bijna 2 weken moeder.

Het blijft nog steeds een vreemde gewaarwording als ik een ander tegen Aymé hoor zeggen "Ga je weer naar mama".

Dan denk ik echt, o ja dat ben IK!!!!!

Ze doet het echt super, de voedingen van de dag verlopen keurig om de 3 uurtjes, maar mevrouw komt na de voeding van 22:00u een uurtje eerder.

Groot verdriet als ze haar zinnetje niet krijgt, dus mijn moederhart stemt dan maar weer toe hihi.

Wat weer als voordeel werkt dat ze dan pas rond 04:30 of 05:00 komt.

Ik kan dus redelijk mijn nachtjes maken.

Wel al begonnen met Cinababy, ze heeft best last van krampjes, en baat het niet dan schaadt het niet.

Het is homeopatisch dus kan weinig kwaad.

Aymé heeft al voorkeur ontwikkeld betreft haar speentje, die uiteraard alleen gebruikt wordt voor het troosten, want na een huiltje floept ze m er zo weer uit.

T moet natuurlijk wel de 'Papa is the best' speen zijn, I love Mama of de prinsessenspeen beland linea recta naast dr snoetje hihi.

Volgende week gaan we proberen haar in haar eigen bedje te leggen, na de fles van 19:00u.

Nu tukt ze in de kinderwagen, of in de 'Lullababy', zo'n heerlijk net met een kinderwagenbak erin, en schommelen maar.

Van de week al geprobeerd, maar mijn baby-blues sloegen genadeloos toe, dikke tranen rolden over mijn wangen als ik eraan dacht dat ze daar in dr upje lag in dat inmens grote bedje, zomaar uit de warmte van de kinderwagenbak gerukt.

Wilco kon t niet langer verdragen en dinsdag sliep ze alweer bij ons hihi.

Zal er binnenkort een mooie foto van maken.

Met mij gaat alles super, de hechtingen waren in mijn kraamweek al opgelost, en ik vloei praktisch niets meer *smakelijk* .

Poging gewaagd mijn eigen broeken te passen, wat aardig is gelukt, maar helaas lijk ik nog steeds op een vers gebakken muffin zodra de knoop dichtgaat en de rits omhoog.

Nog even wachten dus.

Gisteren weer een heerlijke huildag gehad, met een reden natuurlijk, en de baby-blues hielpen een extra handje mee.

Gisteren was de dag dat mijn mama al 11 jaar niet meer in ons midden is, dus herinneringen ophalen dan maar.

Een mooi gedicht op Hyves, wat weer een flink aantal reacties heeft losgemaakt.

Wat zal ze trots op me zijn, en natuurlijk op Aymé!

Ze heeft een oma die woont op een wolkje, dicht bij de sterren.

Die over haar waakt, haar hele leventje lang.

Ik heb tenslotte niet van 2 maar van 3 moeders een oma gemaakt!