Teken van leven

In de blog van gisteren schreef ik dat ik naar de VK zou gaan omdat ik Frummel die hele ochtend niet had gevoeld. Na een uur geprikt te hebben op mijn buik kwam er een klein kikje, maar het was niet te vergelijken met normaal. Normaal gesproken is het een actief mannetje dat de hele dag door bezig is en mijn buik gaat de hele dag door op en neer :) Soms zet hij zoveel kracht als hij zijn voetjes afzet tegen de baarmoederwand dat het haast pijn doet. Maar gisteren ineens niets van dit alles. Dus ik mocht langs komen bij de VK en ze luisterde naar zijn hartje, en die klonk prima. Maar ze vond het wel frapant dat Frummel ineens zo rustig was dus ze besloot me door te sturen naar het ziekenhuis zodat de conditie van Frummel in de gaten gehouden kon worden via de CTG. Mijn schoonmoeder, de schat, nam gelijk de trein vanuit Roosendaal naar Rotterdam om Sara op te vangen, want het leek ons niets om haar een paar uur in het ziekenhuis te houden. Het hartfilmpje bleek gelukkig goed, dus toen werd er een echo gemaakt. De klinische verloskundige voelde aan mijn buik en vond het erg gespannen aanvoelen. Ja dat klopt wel met al die harde buiken en krampen van de afgelopen week ;) Er werd gekeken naar de hoeveelheid vruchtwater en of hij wel actief was in mijn buik. Maar ook tijdens de echo hield Frummel zich heeeeeeel rustig en gaf welgeteld één klein kikje. De hoeveelheid vruchtwater was in orde, maar ook de verloskundige vond dat ene kikje ook niet echt overtuigend. Voor de zekerheid werd er een afspraak gemaakt voor vandaag voor een herberoordeling. Die heb ik straks om half 5. De hele avond hield Frummel zich nog steeds rustig, heel af en toe toch enkele tekens van leven, maar allemaal maar bescheiden. Ook vannacht hield hij zich slapende.