Daar is Frummel!

Vandaag zijn we voor het eerst naar de VK geweest. Het praktijk is wat verder weg, en officieel was ik net wat te ver weg om patiënt te mogen worden. Maar ze zag het door de vingers en ik was welkom. :) Ik moet zeggen dat ik ontzettend blij ben met de keuze! Na de ervaring met een grote VK praktijk in mijn vorige zwangerschap en de fouten die daar toen gemaakt zijn, was het een hele geruststelling en verademing om iemand voor mijn neus te hebben die lief, geduldig en persoonlijk te werk gaat. Ze sloot ook af met dat ik altijd kon bellen als er iets is, beter tien keer te veel bellen dan niet.

Ik kreeg als eerste een echo en op het scherm verscheen al gauw onze Frummel. Dit keer konden we het goed zien, het hoofdje, de beentjes, de voetjes, een armpje. Ow ik bloeide helemaal op bij het zien van onze Frummel. Ook de VK zag bij de metingen dat ik iets verder was dan wat de berekening aangaf. Dus de uitgerekende datum blijft staan op 22 juni i.p.v. 25 juni.

En hierbij dan een fotootje van onze Frummel :)



Met mij gaat het verder goed. Ik heb flink last van de hormonen. Ik ben emotioneel, prikkelbaar, moe. Ik ben vooral nog erg misselijk en heb de laatste weken ook een paar keer boven de toiletpot gehangen. Van het weekend zelfs twee keer. Dus dan concludeer ik wel daaruit het goed gaat :) Dit is echt heel anders dan bij Sara. Toen heb ik niet één keer overgegeven en de ergste misselijkheid was toen rond de 8 weken voorbij.

Ook slaap ik erg slecht vanwege mijn blaas. Ik sta 's nachts wel tot 6 keer op om te plassen. :S In eerste instantie dacht ik dat dit kwam doordat de baarmoeder op mijn blaas drukt maar de VK vond 6 keer in de nacht wel heel veel, dus zij raadde me aan om even de urine te laten onderzoeken op een blaasontsteking.

Ik kan en doe weinig dus de laatste dagen, en op sommige dagen kon ik zelfs niet voor Sara zorgen. Een keer heeft mijn schoonmoeder op haar gepast en een andere keer kwam mijn man van zijn werk. Normaal gesproken weet ik me wel te vermannen, en gaat het wel. Maar soms dus ook even niet. Hopelijk voel ik me binnenkort weer goed! Tenminste daar ga ik wel van uit, nu ik bijna 3 maanden ben!

Sara lijkt te beseffen dat er een baby in mijn buik groeit! Soms wijst ze ineens naar mijn buik en zegt: "buik, bibi!!" en vervolgens tilt ze mijn truitje op en geeft mijn buik een kusje. Zo lief!!! Vooral omdat ik haar nooit gezegd heb dat ze mijn buik een kusje moest geven. :)

Verder gaat het goed met Sara. Ze praat steeds meer en ze verrast ons vaak met dingen die ze dan roept. Gisteren liep ik even met haar door de park en ineens stopt ze voor een boom en roept: "Boom! Baadjes weg!" en dan wijst ze naar de blaadjes op de grond en haalt haar schouders verontwaardigd op en zegt dan weer: "Blaadjes weg!"

Ze is ook lekker aan het peuterpuberen. Ons flink aan het uitproberen. Ze is een paar weken ook heel druk geweest, en ze sliep ook niet zo goed en at veel. Waarschijnlijk had ze een groeispurt of misschien voelde ze de verandering aan die er aan zit te komen. Hoe dan ook, ze kan soms het bloed van onze nagels vandaan halen en het volgende moment is ze het liefste meisje dat je je maar kan wensen. Ze is ook heel goed in troosten. Ik moest een keer een traantje wegpinken, dat zag ze, toen kwam ze naar me toe en zei: "Mama auw?" ze aaide over mijn hoofd en toen kreeg ik ineens een knuffel en een kusje van haar :)

Tot zover de update. Fijne Sinterklaas toegewenst!