Hoe het met mij gaat

Al mijn laatste blogs gingen over Sara, maar over mezelf heb ik nog niet veel geschreven. Hoe gaat het eigenlijk met mij? Tja... niet slecht hoor. Maar toch kwakkel ik een beetje voort sinds de bevalling. Niets ergs hoor, maar ik wou vooral dat ik wat meer energie had...

Zo werd ik eerst om de haverklap ziek, vervolgens overspannen door slaapgebrek en een te drukke agenda, ben vervolgens gestopt met stage lopen daardoor. Maar ondanks dat ik mezelf niet meer overspannen voel, blijf ik moe, en ben ik in de middag vaak toe aan een dutje, en in de ochtend sta ik moeier op dan dat ik was toen ik de avond ervoor naar bed ging. En dat is de hele dag dan aanwezig. Leuke dingen zijn enorm vermoeiend, dus laat staan de ´moet´ dingen... Dus na maanden aanzien ben ik dan toch eindelijk naar de huisarts gegaan om bloed te laten prikken. Ook heb ik sinds de bevalling last van mijn voeten en onderbenen (spataderen gebeuren dat allemaal verergert is tijdens de zwangerschap) en daar heb ik vandaag dan eindelijk steunkousen voor gekregen. Ik voel me best oud zo hahaha. Ook de stoelgang blijft vervelend. Ik heb verder geen aambeien gekregen gelukkig, maar ik heb tijdens de bevalling wel een plooi gekregen, geen idee wat daar mee bedoeld wordt, maar het komt er op neer, dat zodra de stoelgang weer wat moeizamer wordt, ik weer openscheur en ga bloeden met het gevolg dat ik de hele dag met een vervelend branderig gevoel in mijn achterwerk rondloop. Niks aan te doen, zegt de huisarts, gewoon sudocreme smeren en ervoor zorgen dat ik altijd een goede stoelgang blijf houden. Tja... wat een zwangerschap en bevallling wel allemaal niet met het lichaam doet haha. Verder heb ik nog lichte heupklachten, maar dat is eigenlijk te verwaarlozen.

Mijn enige echte zorg nu op het moment is, dat ik over 1,5 week weer stage ga lopen, en ik bang ben dat ik het weer, door de vermoeidheid niet aan kan. Scriptie schrijven lukt ook niet, omdat ik altijd te moe ben... Zo krijg ik het nooit af... :-( Ik zou gewoon wat meer energie willen krijgen! Maar ik voel me al zo lang, zo moe, dat ik vergeten ben hoe het is om me eens een keer niet moe te voelen.... Volgende week krijg ik de uitslag van de bloedtest, en ik hoop dat er een verklaring op tafel komt, want dan kan er tenminste wat aan gedaan worden!

Zo... dat was vandaag een ietswat minder vrolijke blog, maar ik ben toch blij dat er zulke fora´s bestaan waar ik mijn zorgen even van me af kan schrijven zonder iemand ermee lastig te vallen. Want wie het wilt lezen, leest het, wie niet, niet :-) haha.

Fijne dag en weekend toegewenst allemaal!