Sara en de redressiehelm

Sara heeft afgelopen vrijdag een redressiehelmpje gekregen. Misschien was het jullie op de foto's opgevallen dat Sara een afgeplat achterhoofdje heeft. Met bijna 5 maanden werd ik door het CB doorverwezen naar de huisarts. Onze huisarts heeft vervolgens toen foto's laten maken om te kijken of Sara's schedelnaden nog open waren. Te dichte schedelnaden duidt namelijk op ergere afwijkingen. Maar gelukkig was alles nog mooi open. Niks aan de hand dus, alleen een afwijkend schedelvorm. We werden doorverwezen naar het Sophia kinderziekenhuis, waar een van Nederlands beste helmenpoli zit, maar daar konden we helaas niet meer terecht omdat Sara te laat doorverwezen was. In Rotterdam meten ze een helm maar tot 6 maanden aan, en later willen ze er niet meer aan beginnen. We werden vervolgens doorverwezen naar Tilburg, waar ze tot 7 maanden een helmpje aanmeten.

Nadat ook in Tilburg werd vastgesteld dat een helmpje nodig was, werd diezelfde dag een gipsafdruk gemaakt van haar hoofdje. Dat vond Sara niet zo heel leuk :-( Toen moesten we drie weken wachten op het hempje. Ik wist niet goed wat ik daar van kon verwachten... ik had die helmpjes gezien op het internet, en ik wist niet goed hoe me daarbij te voelen. Dus stond ik er niet al te veel bij stil omdat ik wist dat het uiteindelijk de beste oplossing was voor Sara. Ik zou namelijk niet later willen dat Sara tegen me zegt dat ik er niet alles aan gedaan zou hebben om haar te helpen. Baby'tjes hebben over het algemeen geen last van het dragen van zo' n helmpje, en daar dacht ik maar aan.

Afgelopen vrijdag was het zo ver, weer helemaal naar Tilburg om het helmpje op te halen. Het helmpje vond ik Sara niet eens zo erg misstaan. Maar toen werd het me ook duidelijk wat het eigenlijk met me deed. Met knuffelen zit dat helmpje behoorlijk in de weg. Sara heeft voor mij zo' n lief koppie, wat nu half verstopt zit onder dat helmpje... Dan al die starende blikken van mensen onderweg... ik kan daar moeilijk mee omgaan. Ik had het verwacht, maar niet vewacht dat ik het me aan zou trekken. Maar het is dan ook gewoon heel erg wennen, voor zowel Sara als voor mij.

Sara heeft blijkbaar nergens last van als het hempje op heeft. Ze is net zo vrolijk als anders. Op een incident na in de winkel. Afgelopen zaterdag ging ik een eindje met haar wandelen, en toen we een winkel in gingen, bleek het daar in die winkel heel erg warm te zijn. Sara had gewoon een jasje aan, omdat het buiten toch wel fris was. Zelfs ik had het behoorlijk warm in die winkel (ik snap echt niet waarom de verwarming daar zo hoog stond...) maar stel je voor als je ook nog eens zo broeierig helm op hebt... Sara begon te huilen en te huilen, ik wist niet hoe snel ik weg moest daar... Al die starende blikken, ik helemaal opgelaten... Maar vooral het feit dat ik Sara niet goed kon troosten, maakte dat ik me heel ongemakkelijk voelde. Het was ook nog eens heel druk, waardoor het voor mijn gevoel allemaal te lang duurde aan de kassa. Toen we eenmaal buiten waren, ging ik op de eerste en de beste plek zitten met Sara en probeerde haar te troosten. Dat lukte niet echt. Toen ik eenmaal besloten had haar helmpje af te zetten en dat ook deed, werd ze weer rustig. Een totaal bezweten hoofdje met vastgeplakte haartjes kwam onder dat helmpje vandaan. Arm kind... Ik moest echt met haar meehuilen.

Verder heeft ze er helemaal geen last van. Het vervelendst blijft het op en af zetten van het helmpje, dus dat probeer ik maar zo veel mogelijk te beperken op een dag. Nu moet ze het helmpje dragen tot ongeveer haar eerste verjaardag. Hopelijk raak ik er snel aan gewend en heeft Sara tegen die tijd een mooi rond achterhoofdje.

Hier wat foto's van Sara met haar helmpje:




Voor moeders die meer informatie willen over het helmpje, kunnen terecht op www.redressiehelm.nl