Niet zwanger!

De test vanmorgen vroeg bevestigde het... niet zwanger! Weer verscheen een vaag iets op het schermpje, maar dat kan never nooit betekenen dat ik zwanger ben. Het HCG hormoon zou in een week tijd namelijk wel moeten toenemen waardoor er een duidelijkere streep zou moeten verschijnen, dus ik denk dat dit een fabrieksfout heeft moeten zijn.

Allereerst ben ik natuurlijk ontzettend opgelucht! Ik zag mijn melkproductie al drastisch dalen waardoor ik zou moeten stoppen met borstvoeding (en dat terwijl ik nu eindelijk volledige borstvoeding geef), ik zag mezelf met een dikke buik Sara en de kinderwagen van 4 hoog naar beneden sjouwen, ik zag mezelf al niet lekker voelen waardoor mijn stage moeizaam zou gaan en uiteindelijk niet zou kunnen afstuderen... Hierover hoef ik me nu allemaal gelukkig geen zorgen over te maken! Had ik wel zwanger geweest dan had ik er natuurlijk wel helemaal voor gegaan, en dan was ik uiteraard ook blij geweest voor het nieuwe leven dat in aankomst zou zijn. Alleen zou het praktisch nu gewoon echt niet handig zijn.

Maar nu vraag ik me wel af hoe het zit met alle symptomen... Was ik dan schijnzwanger???? Ik heb het even gegoogeld, en het komt vooral voor bij vrouwen die te veel bezig zijn met zwanger worden. Dat was ik dus absoluut niet. Bij mij begonnen er twijfels pas echt te komen toen ik wat bruin bloed verloren had. Ik was wel wat misselijk, maar ik had geen reden om aan een zwangerschap te denken omdat mijn man en ik voorzichtig waren geweest. Ook had ik al een week krampjes in mijn onderbuik waardoor ik juist dacht dat mijn menstruatie ophanden was, maar die bleef uit. En toen was daar die positieve test... Fabrieksfout, of was het dan toch een klein beetje raak geweest en in een vroeg stadium misgegaan? Mijn tante, de gynaecologe, denkt het laatste. Zij gelooft namelijk dat die testen heel accuraat zijn. De huisarts daarentegen gelooft dat er toch een kleine percentage kans is dat zo'n test vals positief kan zijn.Wie zou er gelijk hebben? Volgende week moet ik terug naar het ziekenhuis voor een baarmoedermond onderzoek. Daar vraag ik meteen of die krampjes en bruine afscheiding een andere medische oorzaak kunnen hebben.

Ik ga er verder niet meer over piekeren. Belangrijkste is dat ik nu zekerheid heb. Ik weet nu dat ik door kan gaan met borstvoeding geven, dat ik onverstoord van Sara kan genieten nu ze zo klein is en dat ik in alle rust stage kan gaan lopen. Met die symptomen zal het wel loslopen. Ze zullen ongetwijfeld verdwijnen en een verklaring zal vast wel boven water komen.