Het beloofde vervolg

Lieve Mama's,
+/- een week a anderhalve week geleden had ik mijn hart uit gestort in een blogg.
Opmerkingen over liever een meisje dan een jongen vanuit familie en vrienden groep.
Ik kreeg zoveel lieve ondersteunende berichten en begrip, zo lief !
Nu is het moment daar ! Toch door gegaan met de geslachtsbepalings echo, de kleine meloen werkte heerlijk tegen.
We waren ruim 25 min bezig voordat het het toeliet dat we konden kijken of het een hij of een zij was.
Toen ze eenmaal zei wat het was stonden de tranen in mn ogen, ze druk en stress van afgelopen dagen kwamen eruit.
Ik denk dat het niet uit had gemaakt welk ga
geslacht ze had gezegd dat t zou zijn ik voelde rust, een last van mn schouder, blijheid dat we een half uur naar ons mooie wondertje konden kijken.
Mijn mooie lieve mannen achter me die mee keken en de kleine die zich lief en koest hield, mee keek op het scherm naar zn broertje of zusje.
De hele ervaring was zo leuk en zo n leuke meid die de echo deed.
Op dat moment was ik zo gelukkig en de tranen moesten even vloeien.
Eenmaal thuis toch een beetje een dubbel gevoel en het was wat ik niet had gedacht.
Het land steeds meer en meer en ik hou nog wel in mn achterhoofd dat het altijd nog kan veranderen ( hoor ik echt veel om me heen op het moment )
Maar lieve mama,s dank je wel voor jullie lieve reacties in de andere blogg.
Wat voelde ik een steun precies wat ik nodig had!
Ik heb een foto toegevoegd op mijn profiel met wat het is, voor de gene die nieuwsgierig zijn.
Heel veel liefs en dankbaarheid
Mamma_M