Ik,me, moi

Hallo Dames,

Deze keer een blog over mijzelf. Sinds een jaar ben ik moeder van drie kindjes. Ben zo trots op ze, en zo gelukkig met mijn gezinnetje!

Mijn ritme heb ik al een tijd ook helemaal gevonden, en alles loopt op rolletjes. De oudste gaat sinds mei naar school, en ook het school ritme zit er goed in.

Voel me goed, af en toe natuurlijk wel moe. Ik maak wel lange dagen. Vroeg op laat naar bed, hele dag bezig. Maar het gaat me goed af.

Werk nu ook weer 30uur in de week. Tot Jevi zijn eerste jaar zwangerschapsverlof gehad, toen werkte ik 22uur in de week. Maar nu dus weer terug naar de 30. Werk in de zorg, onregelmatige diensten. Maar ik heb elke weer wel het zelfde patroon. Elke woensdag vrij, en 2weekenden in de maand ook vrij.

Dus het gaat eigenlijk heel goed met mij,

Alleen ben ik bij alle drie de zwangerschappen behoorlijk wat kilo's aangekomen. Bij Milano 25, bij Nova 20 en bij Jevi 12kilo. Tussen door wel wat kwijt geraakt hier en daar. En na de bevalling van Jevi ook niet meer aangekomen. Maar ik ben toch wel behoorlijk wat te zwaar. Ik weeg nu 93.3 Kilo en ik ben maar 1.63 lang. Dus ik heb zoals dat heet obesitas. Verschrikkelijk, ik wil zo niet langer meer zijn. Ik wil kunnen rennen met mijn kinderen, niet bang te hoeven zijn dat de trampoline scheurd. Ik heb ook wel wat lichamelijke ongemakken.

Dus vorige week 19 januari besloot ik, het roer moet om.

Ik ga er voor, de knop is om. De eerste dagen waren moeilijk, maar nu gaat het me al veel beter af. Elke dag op de fiets naar het werk, en elke dag 20min aerobics, in combinatie met weinig calorieen op de dag. En het resultaat na bijna een week is dat er al 4.1 kilo af is, ben ik dus al mooi uit die vreselijke 90. Ik heb nog een lange weg te gaan, en wanneer ik de kilo's kwijt ben (streefgewicht is 63kilo) zal ik nog een week of 7 moeten opbouwen naar 'normale verantwoorde voeding'.

En straks zal het zo snel ook niet meer gaan, maar die 4kilo zijn in ieder geval erg motiverend.

Ik kan het, en ik ga ervoor!

Hou jullie op de hoogte!