Bevallings verhaal Milano 11mei 2010

Op 8mei 2010 werd ik door de verloskundige doorgestuurd naar het ziekenhuis. Mijn bloeddruk was wederom te hoog! In het ziekenhuis concludeerde ze dat ik alleen maar een hoge bloeddruk had en geen zwangerschapsvergiftiging gelukkig! Maar toch moest ik de volgende dag terug komen voor de inleiding!

Op 9mei, moederdag was het dan zover! 38weken en 6dagen zwanger!
Om 8u in de ochtend werd de 1e x gel angebracht, hiervan kreeg ik al snel hardebuiken, vrij vaak en veel!
Maar verder gebeurde er niets.
Ze konde me geen 2e x gel geven ivm risico op weeenstorm.
Afijn een lange eerste dag zonder resultaat!

De volgende ochtend had ik toch wel 1cm ontsluiting, dus er was toch wel iets gebeurd! Om 8u 2e x gel! Weer vrijwel meteen harde buiken. Tussen de ctg door maakte we uitstapjes naar de kantine en internetcaffee! Om half 12 werd de pijn toch wel erger! Eindelijk weeen! Dit ging de goede kant op, en jaa hoor 3cm ontsluiting. Bij de volgende controle om 15.00 helaas nog steeds maar 3cm, het hoofdje van de baby stond ook nog hoog, niet ver genoeg ingedaald. Mijn vliezen werden gebroken en ik kreeg een infuus met weeopwekkers, de weeen kwamen toen vaak en waren heftig! De eene wee was nog niet weg en de volgende kwam al weer, ja hoor weeen storm. Maar ach ik dacht nu gebeurd er tenminste iets. De baby was wat rustig en daarom brachten ze een draadje aan in de baarmoeder dat ze hem beter in de gaten konden houden. Om 18u verdomme nog steeds maar 3cm ontsluiting en de weeen bleven maar komen, ook het braaksel bleef komen. Ik had geen tijd om bij te komen vd weeen, daarom om half 7 om een ruggeprik gevraagd! Auww wat deed dat pijn maar daarna was het heerlijk! Om half 8 werd de prik gezet, wat kunnen eten, beetje slapen en om half 9 grey's anatomy gekeken (: om 21.15 nog steeds maar 3cm ontsluiting... en om 23u ... 3cm... wat was ik blij dat ik om pijnstilling had gevraagd! Al bijna 12u 3cm ontsluiting. De vk ging in overleg met de gyn, ik had koorts en de baby deed het ook wat minder. Om 23.30 kwam het verlossende woord... een keizersnede! Om 00.40 werden we op het OK verwacht, na de voorbereidingen begon de operatie en om 01.06 zag Milano het levenslicht! (na 42uur vanaf start inleiding) Apgar 9,10,10 helemaal gezond!
54cm en 4128gram, geen wonder dat hij niet verder kon indalen, hij was te groot en mijn bekken aan de kleinere kant!

Deze keer word ik extra in de gaten gehouden, ofja de baby en zijn/haar groei. Mocht deze baby weer groter zijn dan word ik met 38 weken ingeleid in de hoop dat de baby dan nog klein genoeg is om er gewoon uit te kunnen! En word het hopelijk dus niet weer een keizersnede!! Als deze baby kleiner is dan word er gewoon gewacht tot de bevalling natuurlijk begint! In ieder geval beval ik weer in het ziekenhuis maar, dat vind ik niet erg!